"စိတ္ႏွလုံးရႊင္ၿပံဳးႏုိင္ပါေစ"

မေမ့ႏုိင္ေသာေက်ာင္းကေလး  

စာေရးသူ >> အညာသား

(ဇာတ္သိမ္းပုိင္း)

ေက်ာင္းကုိေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ကေလးမ်ား က်ေနာ့္ဆီေျပးလာၾကၿပီး “မဂၤလာပါ ဆရာ” ဟု သံၿပိဳင္ရြတ္ဆုိကာ ႀကိဳဆုိၾကေလသည္။ မေမ့ႏုိင္ေသာ ခံစားမႈေလးတစ္ခု က်ေနာ့္ရင္ထဲတြင္ တုိးလာေတာ့သည္။ ႀကိဳဆုိႏႈတ္ ဆက္ၿပီးေသာအခါ က်ေနာ့္ လြယ္အိတ္ကုိ ယူသူက ယူ၊ က်ေနာ့္ထမင္းခ်ိဳင့္ကုိ လက္ကမ္းသူက ကမ္း။ အၿမဲ အမွတ္တရျဖစ္ေစသည့္ ျမင္ကြင္းေလးတစ္ခု ပင္။ ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္တိုင္း ကေလးေတြႏွင့္အတူ စားျဖစ္သည္။ “ဆရာ့ အတြက္..” ဟုဆုိကာ အိမ္က ထမင္း၊ ဟင္း အပုိယူလာသူကလည္း မနည္း။ ေန႔လည္ေန႔ ခင္း ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္တြင္ “ဆရာ အိပ္ခ်င္ေျပစားဘုိ႔” ဟုဆုိကာ လဖက္သုတ္ကုိ တစ္ေန႔ တစ္ေယာက္ ပုံမွန္ယူလာတတ္ၾက ေသးသည္။ က်ေနာ့္ ဥာဏ္ရွိသေလာက္ ၀ရိယစုိက္ထုတ္သင္ၾကားေပး ခ့ဲသည္။ စာမလုိက္ႏုိင္ေသာ ကေလးမ်ားကုိ တျခားသူမ်ားထက္ ပုိ ဂရုတစိုက္ သင္ၾကားေပးသည္။ စာမရေသာ ေက်ာင္းသား/သူမ်ားအား အျပစ္ေပးဆုံးမ သကဲ့သုိ႔၊ စာေတာ္သူမ်ားကုိလည္း အၿမဲ ဆုေပးတတ္သည္။ ညေန ေက်ာင္းဆင္းခါနီးတိုင္း ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ အၿမဲ ေျပာေလ့ရွိသည္။

တစ္ေန႔ ….

ေက်ာင္းပ်က္ရက္ မ်ားယုံသာမက စာေမးလွ်င္ေကာင္းေကာင္းမရ၊ အိမ္စာလဲ ပုံမွန္မလုပ္ေသာ ေက်ာင္းသားေလး တစ္ေယာက္ကုိ က်ေနာ္သတိထားမိ သည္။ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္မျပည့္၊ စာမရေသာေၾကာင့္ စာေမးပဲြက်မွာလဲ စုိးရိမ္ မိသည္။ စုံစမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ထုိေက်ာင္းသားေလးတြင္ အေဖမရွိေပ။ မိခင္ျဖစ္သူကလည္း ပညာေရးကို အားက်သူမဟုတ္။ ဆက္လက္ျဖတ္ သန္းရမည့္ ဘ၀ခရီးရွည္ႀကီး အတြက္ “ပညာ” ဟူေသာ အသိဥာဏ္မရွိလွ်င္ လမ္းမွားသုိ႔ ေရာက္သြားႏုိင္ေသာ အဖမဲ့သားေလး ဘ၀အတြက္ ရင္ေလး မိသည္။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးႏွင့္တုိင္ပင္ကာ “ပညာ” ႏွင့္ အလွမ္းေ၀း လွေသာ ထုိသားအမိဆီသုိ႔သြားကေလးပညာေရးအတြက္ လက္ခံ နားလည္ေအာင္ ေျပာဆုိရွင္းျပၿပီးေနာက္ ထုိေက်ာင္းသားေလးအား ပညာ ေရးကုိ စိတ္၀င္စားေစခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္တြင္ ၄င္းေက်ာင္း သားေလးသည္ ေက်ာင္းတက္၊ စာဖတ္၊ စာက်က္ ပုံမွန္ျပန္ျဖစ္လာေတာ့သည္။

က်ေနာ္ ေက်ာင္းျပန္တက္ရေတာ့မည္။ ကေလးေတြႏွင့္ ခဲြရေတာ့မည္ ဟူေသာ အသိႏွင့္အတူ ၀မ္းနည္းမႈေတြက တေပြ႕တပုိက္။ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာႀကီးမွ ႏႈတ္ဆက္ပဲြက်င္းပေပးသည္။ ကေလးမ်ားက်ေနာ့္ကုိ ကန္ေတာ့ ၾကသည္။ ကန္ေတာ့ခ်ဳိး ဆုံးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ တရႈံ႕ရႈံ႕ငုိၾက ေလသည္။ ခြဲရေတာ့မည့္အခ်ိန္ၾကမွ ဆရာႏွင့္တပည့္တုိ႔၏ ျဖတ္မရေသာ သံေယာဇဥ္ ကုိ က်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္း နားလည္ခဲ့ေလသည္။ “မင္းတုိ႔ေလးေတြ အတြက္ ဆရာ အၿမဲတမ္း ရွိေနခ်င္ပါတယ္ကြယ္” ။ ခံစားမႈေတြကုိ မ်ဳိသိပ္ မထားႏုိင္ေတာ့တဲ့ က်ေနာ္ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာ ေတြေ၀သြား သည္မသိ။ “ဆရာ.. ကေလးေတြ ကုိ ဆုံးမစကားေလး ေျပာခဲ့ပါအုံး” ဟု ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးက သတိေပးမွ ေဆြးျမည့္ေနေသာ စိတ္တုိ႔ကုိ ျပန္ လည္အားေမြးကာ ဆုံးမစကားေျပာလုိက္သည္။ ေျပာရင္းႏွင့္ပင္ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္တုိ႔က ေ၀့တက္လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားအျဖစ္ သက္ေသထူ ေနၾကေလသည္။ လက္ျပ ႏႈတ္ဆက္ရင္း ကေလးမ်ားႏွင့္ က်ေနာ္ ခဲြခဲ့ ရေလၿပီ။

“က်ေနာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏုိင္ပါ။ အျဖဴ၊ အစိမ္းျမင္လွ်င္ ေက်ာင္းသား ဘ၀ကုိသာမက တစ္ခဏသာ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္း သူေလးမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းဆရာဘ၀ကုိပါ ျပန္လည္တမ္းတ လြမ္းဆြတ္ မိသည္။ က်ေနာ္တု႔ိအားလုံး၏ အနႏၱဂုိဏ္း၀င္ ေက်းဇူးရွင္ ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ားကုိ ေဆာင္းပါေလးႏွင့္ ရွိသုံးခါခုိး၊ ရုိက်ိဳးအပ္ပါသည္။”

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

မေမ့ႏုိင္ေသာ ေက်ာင္းကေလး  

စာေရးသူ >> အညာသား

“ပန္းကေလးမ်ားပြင့္ေတာ့မည္၊ ဖူးတံ၀င့္လုိ႔ခ်ီ
ေနျခည္မွာေရႊရည္ေလာင္း၊ ငါတုိ႔စာသင္ေက်ာင္း”

ကေလးငယ္မ်ား၏ စာဖတ္သံမ်ားကုိ အေ၀းမွပင္ ၾကားေနရသည္။ စာသင္ ေက်ာင္းေလး၏ ေရွ႕တြင္ ႏုိင္ငံေတာ္အလံက ခန္႔ညားထည္၀ါစြာ ေနရာယူ လွ်က္ရွိသည္။ ေက်ာင္းကေလး၏ ေဘးတဘက္စီတြင္ လယ္ယာေျမမ်ား ရွိၾကသည္။ အပူပုိင္းေဒသ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ရွိလွေသာ္ လည္း ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္ရွိ စီတန္းေနေသာ ထန္းပင္မ်ား၊ ေက်ာင္းကုိ ၀န္းရံလွ်က္ရွိေသာ မယ္ဇလီပင္မ်ား၊ ေက်ာင္း၏ ေရွ႕တြင္ရိွေသာ ေဘာ လုံးကြင္းႏွင့္ေရကန္ စသည္တုိ႔က ထို စာသင္ေက်ာင္းကေလး၏ သာယာ ခ်မ္းေျမ႕မႈုကုိ ေထာက္ပံ့ေပးလွ်က္ရွိ ၾကသည္။ စာသင္ေက်ာင္း ကေလးႏွင့္ တျဖည္းျဖည္း နီးလာေလေလ၊ က်ေနာ့္ရင္ခုန္သံ ျမန္လာေလေလ။ တစ္ခါမွ မလုပ္ဘူးေသာအလုပ္မုိ႔ အဆင္မေျပျဖစ္မွာလဲ စုိးရိမ္မိသည္။

မေန႔က အိမ္ကုိ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး လာသြားသည္။ က်န္းမာေရး မေကာင္းေသာ အေဖ့အေျခအေနကုိ လာၾကည့္ရင္း၊ ေက်ာင္းကေလး၏ ဆရာ/ဆရာမ မလုံေလာက္မႈ အခက္အခဲ၊ ကေလးမ်ား၏ စာသင္ခ်ိန္ အခက္အခဲမ်ားကုိ ေျပာျပေလသည္။ ၾကားရေသာ က်ေနာ့္အဖုိ႔ စိတ္ မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ က်ေနာ့္အတြက္ ေက်ာင္းအားလပ္ရက္ျဖစ္သည့္ အျပင္၊ စုိက္ပ်ဳိးခ်ိန္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ အိမ္တြင္လည္း အလုပ္ရႈပ္ လွသည္မဟုတ္ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေဖ့ကုိယ္စား ကေလးေတြအား စာသင္ရန္ တိုင္ပင္ခြင့္ေတာင္းရာ အေဖက သေဘာတူ ခြင့္ျပဳခဲ့ေလသည္။ အေမ ကလဲ၀မ္းသာေနသည္။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးကလဲ ၀မ္းသာေၾကာင္း၊ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာသြားခဲ့သည္။

“ေဒါင္ ေဒါင္၊ ေဒါင္ ေဒါင္”

မုန္႔စားေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး၏ ရုံးခန္းသုိ႔ ၀င္လုိက္တယ္ဆုိရင္ပဲ ဆရာႀကီးက “ႂကြပါ ဆရာ” ဟု ႏႈတ္ဆက္ကာ ႀကိဳဆုိ ေလသည္။ က်ေနာ့္ဘ၀မွာ ပထမ ဆုံး အေခၚခံရေသာ အသံုးအႏႈံးပင္။ က်ေနာ့္အတြက္ အံ့ၾသမႈႏွင့္အတူ ၾကည္ႏူးရသည္မွာ အမွန္။ က်ေနာ္ စာသင္ရမည့္ အတန္း၊ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္၊ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ စသည္တုိ႔ကုိ ရွင္းျပေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ မုန္႔စားေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ျပည့္ေက်ာင္းျပန္ တက္ေသာအခါ က်ေနာ္ စာသင္ရမည့္ ဒုတိယတန္း အခန္းသုိ႔ေခၚသြားၿပီး က်ေနာ့္အား ကေလးမ်ားႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ “ငါတုိ႔ကုိ စာသင္ ေပးမယ့္ဆရာ” ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ က်ေနာ့္အား ၾကည့္ေန ၾကဟန္တူသည္။ ရုိးသားၿပီး အျပစ္ကင္းစင္ေသာ ကေလးမ်ား၏ မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ၿပီး ဂရုဏာသက္မိသည္။ ယခင္ သင္ၿပီးခဲ့ေသာ သင္ခန္းစာမ်ားကုိ ျပန္လည္ရွင္းျပ၊ သင္ၾကားရင္းႏွင့္ပင္ တစ္ရက္ကုန္သြားခဲ့သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔...

(ဇာတ္သိမ္းပုိင္း ကုိ ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္ )

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

လြမ္း  

စာေရးသူ >> အညာသား

လြမ္းရြက္ပင္ၾကား
လြမ္းပင္မ်ားေအာက္
လြမ္းပန္းေကာက္လွ်က္
လြမ္းပြင့္ဆက္ေသာ္
လြမ္းပင္လယ္ေဗြ
လြမ္းလႈိင္းေ၀၍
လြမ္းေလျဖဴးျဖဴး
လြမ္းမုိးၾကဴးေသာ္
လြမ္းဦးသခင္
လြမ္းခ်စ္ရွင္ကုိ
လြမ္းရွင္သူမွ..သိပါေစ..။ ။
အလြမ္းေတြေ၀
လြမ္းေလေလမုိ႔
လြမ္းေနတာေတြ
လြမ္းစာေရး၍
လြမ္းေတးသီကာ
လြမ္းရပါသည္
လြမ္းတာသူေရာ..သိႏုိင္မလား..။ ။
(ငယ္ငယ္က ဖတ္ဖူးတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ။)

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ကာရန္မဲ့ည  

စာေရးသူ >> အညာသား

ခ်စ္သူႏွင့္ေ၀း၊ ပူေဆြးရယ္ႀကံဳ
ၾကယ္မႈံကင္းကာ၊ ညခ်ိန္ခါ၀ယ္

ကြယ္ကာပုန္းေရွာင္၊ ေမွာင္တိမ္အားကုိး

ဖုိးေရႊလမင္း၊ အလင္းကင္းလွ်က္

အရႈိက္ခက္ျငား၊ လုိက္ဖက္အား၏။

ကြယ္..ခုေတာ့

ကုိယ့္ရဲ႕နံေဘး၊ ခ်စ္သူေလးနဲ႔

ခ်စ္စကားတီတာ၊ ေျပာေနတာေတာင္

ေျပာင္ေျပာင္၀င္း၀င္း၊ လင္းေရာင္မေပး

ေရွာင္ေျပးဖယ္ခြါ၊ ေနႏုိင္လုိက္တာ

ဖုိးလမင္းရယ္..။
မူဟန္ေက်ာ့ရွင္း၊ မာယာကင္းလုိ႔
သင္းၾကည္ခ်ိဳေအး၊ ျမင္သူေငးေပ

ရႈေလမ၀၊ ခ်စ္သူအလွကုိ

တိမ္ဖုံးကြယ္ကာ၊ တစ္ေနရာကပဲ

ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေရာ့သလား..။ ။

ရင္၀ယ္ေထြးကာ၊ သံသာေခ်ာ့ျမဴး

ႏူးညံ့ပါးျပင္၊ နမ္းစဥ္ခဏ

လွပတဲ့ရွက္ၿပံဳး၊ တစ္သက္လုံးသိမ္းထားခ်င္လုိ႔

အုိ..ဖုိးလမင္းေရ..

လင္းေရာင္ေပးကာ၊ သာပါေတာ့ေလး..။ ။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

အတၱ  

စာေရးသူ >> အညာသား

“အား ……” လုိ႔ ေအာ္တုိင္းသာ စိတ္ညစ္တာေတြေပ်ာက္သြားမယ္ဆုိရင္ အသက္တစ္ခါ ရႈၿပီးတိုင္း က်ဳပ္ေအာ္ေနမိမွာ အမွန္ပဲ။ “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္မညစ္နဲ႔” တဲ့၊ “ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန ေသခဲ” တဲ့။ ဘ၀အတြက္ အေလးအနက္ထားခဲ့မိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခု က်ိဳးပဲ့သြားတဲ့ စိတ္ညစ္မႈမ်ိဳး ႀကံဳလာတဲ့အခါ က်ဳပ္ဘယ္လုိလစ္လ်ဴရွဳၿပီး ဘယ္လုိေပ်ာ္ေအာင္ ေနရမလဲ။ ခင္ဗ်ားေရာ ေပ်ာ္ေအာင္ေနႏုိင္ခဲ့ရဲ႕လား?။ ညစ္ေနတဲ့စိတ္ကုိ ဘယ္လုိကုစားၿပီး ဘယ္လုိ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ လစ္လ်ဴရွဳခဲ့သလဲ?။ က်ဳပ္ကုိေျပာစမ္းပါ။ ႏႈိးရခက္ေအာင္ အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ႏုိင္တဲ့စိတ္ကုိ က်ဳပ္မပုိင္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ လူေတြအားလုံးဟာ ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ကုိယ္စီနဲ႔ အသက္ရွင္ေနၾကတာတဲ့။ ေမွ်ာ္လင့္တာေတြ ျဖစ္မလာရင္ေရာ အမွန္တ ကယ္ ေသသြားတတ္ၾကသလား?။ ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္ ဆုိတဲ့စကားကုိ ပုိၿပီးေလးနက္ သြားေအာင္ ေျပာၾကတယ္လုိ႔ပဲ က်ဳပ္ထင္တယ္။ တစ္ေန႕ေန႕ေသရမယ္ဆုိတာ မျငင္းဆန္ ႏုိင္ေပမယ့္ “ငါမေသေသးပါဘူး” ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္(အတၱ)ကေတာ့ ရွိၾကတာပဲေလ။ “ေသေလာက္ေအာင္စိတ္ညစ္တယ္” လုိ႔ က်ဳပ္ညည္းမိတယ္ဗ်ာ။ တကယ္ေသခ်င္လုိ႔ လား?။ က်ဳပ္မေသခ်င္ေသးဘူး။ က်ဳပ္လဲ အတၱကုိယ္စီနဲ႔ရွင္သန္ေနၾကတဲ့ လူေတြထဲက လူတစ္ေယာက္ပဲေလ။ က်ဳပ္အတၱေတြရွင္သန္ဖုိ႔အတြက္ က်ဳပ္အသက္ရွင္ေနရအုံးမယ္။


ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

သားခ်စ္  

စာေရးသူ >> အညာသား

သားခ်စ္
မင္းႀကိမ္လုံးယူလာ
ဒီမွာ ဒူးေထာက္မတ္တပ္ရပ္စမ္း
ႀကိဳးကုိင္ၾကမ္းမွ လိမၼာတယ္လုိ႕
ငါတုိ႕အမ်ဳိးေတြေျပာတယ္
မဟုတ္ဘူး
ငါဒီလုိမလုပ္ႏုိင္ဘူး
လူဆုိတာ ရတနာပဲ
ဒုလႅဘတရားနဲ႕လူျဖစ္လာတဲ့ သားခ်စ္ဟာ
ငါ့အတြက္ ရတနာပဲ
ေက်ာပုိးအိတ္ထဲ
ခါးက်ဳိးေအာင္ စာအုပ္ေတြ အျပည့္အသိပ္ထည့္
ေခါင္းငုိက္စုိက္ခ် စာခ်ည္းပဲ က်က္မေနနဲ႕
ကြန္ပ်ဴတာတစ္ေဂ်ာက္ေဂ်ာက္
ႀကိဳက္သေလာက္ႏွိပ္လုိက္စမ္း
ျပတင္းေပါက္မွန္ကြဲေအာင္
ေဘာလုံးကန္ခ်င္ ကန္လုိက္စမ္း
ကေလးဘ၀ရဲ႕စိမ္းလန္းျခင္းမ်ား
ဦးထုပ္မေဆာင္းတဲ့ ဆုိင္ကယ္ေမာင္းသမား ဖမ္းသလုိ
ငါလက္လွမ္းတားမွာ မဟုတ္ဘူး

မင္းႀကီးလာရင္
ဆရာ၀န္ႀကီးလုပ္မွာလား
စစ္ဗုိလ္ႀကီး လုပ္မွာလား
တစ္ဘ၀တာ ႀကိဳက္သေလာက္စံၿပီး
သံသရာမွာ က်သေလာက္ခံမယ့္လူ
မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး
မင္းအစ္ကုိႀကီးက ခ်စ္လုိ႕ပါေျပာၿပီး
ကံမေကာင္းတဲ့ ေရႊငါးေလးေတြ
ေလွာင္ကန္ထဲထည့္ထားတာ
မင္းျမင္တယ္မဟုတ္လား
ေရႊငါးေလးေတြ ဒုကၡစာနာတတ္ဖုိ႕
မင္းစာမ်ားမ်ား ဖတ္ေစခ်င္တယ္
ကမၻာ့ေျမပုံႀကီး ေရွ႕ခ်ၿပီး
တူေအာင္ အဆြဲက်င့္ေနတာနဲ႕
မင္းနဲ႕ ကမၻာႀကီး နီးလာမွာ မဟုတ္ဘူး
အဲဒီေျမပုံေပၚမွာေနတဲ့ လူေတြကုိ ခ်စ္တတ္ေအာင္
မင္းစာမ်ားမ်ား ဖတ္ေစခ်င္တယ္
ဘ၀မွာ ဘာမွမလုပ္တတ္ခ်င္ေန
ဘာမွ မယုတ္ပတ္ေစခ်င္ဘူး
ဂတ္စ္ထည့္တဲ့အနား မင္းသြားရင္
ဂတ္စ္နံ႔ေတာ့ ႐ႈရမွာပဲ
လုိအပ္တဲ့အခါ
ဂတ္စ္နံ႔စြဲေအာင္ မီးျခစ္လည္း ျခစ္ရဲရမွာေပါ့
မင္းတစ္ေန႔ ႀကီးျပင္းလာမွာ
အသက္ႀကီးတဲ့အခါ အခ်ိန္စီးပါေစကြာ
ငါဆြဲလက္စ ဖဲခ်ပ္ဟာ
မင္းအတြက္
မင္းလက္ခံတဲ့အခါ
အမွန္တရားဆုိတဲ့ နံပါတ္ကလြဲၿပီး
ဘာနဲ႕မွ ေဆးေပးမီးယူမလုပ္လုိက္နဲ႕။ ။

“ခုိင္ၿမဲေက်ာ္စြာ”
(ခ်ယ္ရီသစၥာမွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။)

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

သုိ႔..အေဖ  

စာေရးသူ >> အညာသား

၂၀၀၆ခုႏွစ္ သၾက္န္တုန္းက အေဖ့စကားေတြကုိ သား ျပန္ၾကားေယာင္ေနမိတယ္အေဖ။

“သားႀကီးရယ္..အေဖတုိ႔မိသားစု အခုလုိျပန္ဆုံတဲ့အခ်ိန္ ခဏေလးမွာ ဘယ္ကုိမွမသြား ပါနဲ႔လားကြယ္..” တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူကုိ ကတိေတြအထပ္ထပ္ေပးခဲ့တယ္ အေဖ။ သၾက္န္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူရွိတဲ့ၿမိဳ႕ ကုိ ေရသြားကစားမယ္ လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ဆုံးရႈံးရေတာ့မယ္ဆုိ တဲ့ အသိနဲ႔အတူ ၀မ္းနည္းမိတာေတာ့ အမွန္ပဲအေဖ။ သားကုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ေျပာေနတဲ့ အေဖ့မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ ၿပီး အေဖ့ဆႏၵေတြကုိ သားျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ပါတယ္ အေဖရယ္။ အဲဒီႏွစ္သၾက္န္ကလဲ သား တုိ႔မိသားစုအတြက္ ခဲယဥ္းလွတဲ့ျပန္ဆုံမႈေလးပါပဲ အေဖ။ ခ်စ္သူနဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္ရမယ့္ ေန႔ေလး ေတြအစား အေဖ့အတြက္၊ သားမိသားစုအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေန႔ေလးေတြအျဖစ္ သားေပး ဆပ္ခဲ့ပါတယ္အေဖ။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူနဲ႔ ျပန္ဆုံတဲ့ေန႔မွာ ကတိပ်က္ခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ခြင့္ လႊတ္ဘုိ႔ ေတာင္းပန္ေတာ့ ခ်စ္သူက စိတ္မဆုိးတဲ့အျပင္ မိဘစကားကုိနားေထာင္တဲ့သား အျဖစ္ ခ်ီးက်ဴးစကားေတာင္ ဆုိခဲ့ပါေသးတယ္ အေဖ။ ျပန္စဥ္းစားမိတုိင္း အေဖ့ကုိ ေက်းဇူး တင္မဆုံး ျဖစ္ရပါတယ္အေဖ။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူရဲ႕ ခ်ီးက်ဴးမႈေတြအတြက္ မဟုတ္ပါဘူး အေဖ။ ညီေလး၊ ညီမေလးေတြအတြက္ တာ၀န္ေက်တဲ့ အစ္ကုိႀကီးတစ္ ေယာက္အျဖစ္ ရပ္တည္ေပးႏုိင္ခဲ့လုိ႔ပါ။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

တန္ခူးလဖြဲ႕  

စာေရးသူ >> အညာသား


ရြက္ေဟာင္းညွာခါလွစ္လုိ႔
တာသစ္ကယ္တဲ့န႔ံႀကဳိင္၊
သုတ္ျဖဴးေလေဆာ္က၊
ပန္းကံ့ေကာ္၀တ္မႈန္က်င္း၊
သင္းပ့်ံလုိ႔လႈိင္။
ၾကယ္ႏွစ္ၿပဳိင္၊ စိၾတငယ္ႏွင့္၊
ေငြလေသာ္တာတုိ႔၊
ယုဂန္ခ်ာေတာင္ေတာ္စြန္းမွာ၊
ထြန္းထိန္လုိ႔လင္း။
“ဖုိးသူေတာ္ဦးမင္း”

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

နားလည္မႈ  

စာေရးသူ >> အညာသား


အေနေ၀းေပမဲ႔၊ အေျခေနေပးရင္
ငါရဲ႕ဦးတည္ရာအရပ္က…
မင္းဆီပါ…အသင္။

စြန္႔လႊတ္၊ နစ္နာ၊ ေပးဆပ္ျခင္းေတြနဲ႔
ဘ၀ကိုရင္း၊ အမ်ားအတြက္
ေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာ၊ မုဒိတာဆိုတဲ့
ၾကင္နာယုယမွူေတြေပးခဲ႔ေပမယ့္
မင္းတေယာက္ထဲ..ကြက္က်န္ခဲ႔တာ
နားလည္ေပးပါ…အသင္။

တကယ္ေတာ႔၊ ငါႏွလုံးအိမ္ရဲ ႔
အရွင္ဟာ….မင္းပါ
ဥေပ ကၡၡၡၡာဆိုတ႔ဲ..စကားစုကို
မင္းလက္ကို္င္ျပဳေပမယ့္
ငါကေပးဆပ္ျခင္းနဲ႔ေပါ…အသင္။

“နားလည္မွူ” ဆိုတ႔ဲစကားစုကို
မည္သူေျပာခဲ႔မွန္း…မသိေပမယ့္
အနက္ကိုမင္းသိတဲ့တစ္ေန႔
ငါေပးဆပ္ရက်ိဳးနပ္ျပီး…အသင္။


(သူငယ္ခ်င္း“ကုိမင္းေခတ္” ရဲ႕ခံစားခ်က္ပါ)

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...