ဒီေန႔မနက္ ေစာေစာႏုိးေနတယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႔ေစာေစာႏုိးေနတာလဲလုိ႔ စဥ္းစားမိလုိက္ေတာ့
ေၾသာ္… သိၿပီ.. “အိပ္ေရး၀လုိ႔ေပါ့”။
ဘာလုိ႔အိပ္ေရး၀တာလဲလုိ႔ ထပ္ၿပီးစဥ္းစားမိလုိက္ေတာ့..
“ေစာေစာအိပ္လုိ႔ေပါ့” ။
ဘာျဖစ္လုိ႔ ေစာေစာအိပ္ျဖစ္ေနတာလဲလုိ႔ စဥ္းစားမိလုိက္ျပန္ေတာ့
“ဘာမွမလုပ္ျဖစ္လုိ႔ေပါ့” ။
အင္း … ဘာျဖစ္လုိ႔ ဘာမွ မလုပ္ျဖစ္တာလဲလုိ႔ ေမးရင္ေတာ့
အေျဖက “ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ ဦးေႏွာက္ကို အလုပ္မေပးလို႔ေပါ့”
ဦးေႏွာက္ကို ဘာလို႔ အလုပ္မေပးလဲဆိုျပန္ေတာ့….
“ပ်င္းလုိ႔ေပါ့” ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ေစာေစာႏုိးေသာ သူမ်ားသည္ ပ်င္းေသာသူ (ငပ်င္း)မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
ဘာျဖစ္လုိ႔ေစာေစာႏုိးေနတာလဲလုိ႔ စဥ္းစားမိလုိက္ေတာ့
ေၾသာ္… သိၿပီ.. “အိပ္ေရး၀လုိ႔ေပါ့”။
ဘာလုိ႔အိပ္ေရး၀တာလဲလုိ႔ ထပ္ၿပီးစဥ္းစားမိလုိက္ေတာ့..
“ေစာေစာအိပ္လုိ႔ေပါ့” ။
ဘာျဖစ္လုိ႔ ေစာေစာအိပ္ျဖစ္ေနတာလဲလုိ႔ စဥ္းစားမိလုိက္ျပန္ေတာ့
“ဘာမွမလုပ္ျဖစ္လုိ႔ေပါ့” ။
အင္း … ဘာျဖစ္လုိ႔ ဘာမွ မလုပ္ျဖစ္တာလဲလုိ႔ ေမးရင္ေတာ့
အေျဖက “ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ ဦးေႏွာက္ကို အလုပ္မေပးလို႔ေပါ့”
ဦးေႏွာက္ကို ဘာလို႔ အလုပ္မေပးလဲဆိုျပန္ေတာ့….
“ပ်င္းလုိ႔ေပါ့” ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ေစာေစာႏုိးေသာ သူမ်ားသည္ ပ်င္းေသာသူ (ငပ်င္း)မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
This entry was posted
on Saturday, August 09, 2008
and is filed under
ဟုိေရးဒီေရး
.
You can leave a response
and follow any responses to this entry through the
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.
15 ေယာက္ရဲ႕အျမင္