ဘာကိုမွငါမလိုပါဘူးကြယ္
ကဗ်ာရယ္ မင္းရယ္
ငါ႔တဘ၀စာရွိမယ္ဆိုရင္ေပါ႔
ငါဟာကဗ်ာတပုဒ္ျဖစ္တယ္
ခ်စ္သူရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကလြဲရင္
ဘယ္အနမ္းကိုမွ ငါမလြမ္းဘူး
ခ်စ္သူေရ
ငါဆိုတဲ႔ငါက
နင္႔ႏႈတ္ခမ္းထက္မွာမွ
ရာရာစစ
ေႂကြခခ်င္တဲ႔ႏွင္းေလ
နင့္ရဲ႕ေခါင္းတခ်က္အရမ္းမွာ
ပရမ္းပတာဘ၀ပ်က္သြားမဲ့ငါေပါ့
`နင့္ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္´
ဒီတစ္ေခတ္လံုးမွာ
ဘုရားေဟာတာကလြဲရင္
အဲဒီစကားတခြန္းပဲငါယံုခဲ့ပါတယ္
နင္ေျပာခဲ႔တဲ႔အဲဒီစကားနဲ႔ပဲ
အရာရာကိုရင္ဆိုင္ရဲခဲ႔ပါတယ္
ခုေတာ႔လဲ
အခ်စ္ဆိုတာ
ခ်စ္ေနခြင့္ရျခင္းလို႔ ဘာသာျပန္ရင္း
နင္နဲ႔ေ၀းတဲ့ဘ၀မွာ
ငါေနသားတက်ျဖစ္ေနပါၿပီ...။ ။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

`အရွိကုိအရွိတုိင္းသာ ဖြင့္ေျပာမည္… ျမင္ျမင္ခ်င္း မင္းကုိ ခ်စ္သြားသည္.. ပုိင္ဆုိင္တဲ့အသည္းကုိ အရႈံေပးခဲ့ရာ.. ဒါ အခ်စ္ပဲလား စိတ္မွာ ေမာ.. သည္..။ နားလည္မႈတံခါးေတြ ဖြင့္ထားသည္.. ၾကင္နာစကားေလးေတြ မ်က္၀န္းဆီ… ပုိင္ရွင္မဲ့အခ်စ္ကုိ ေပးအပ္ခဲ့သည္… ကုိ မညာေတာ့ဘူး မင္းကုိခ်စ္..သည္…´
အညာသား။ ။ `ေဟ့ေကာင္… သီခ်င္းကုိ တုိးတုိးသက္သာ ဖြင့္စမ္းပါကြာ..။ ဒီမွာ အိပ္လုိ႔မရေတာ့ဘူး။´ တကယ့္ရြာသားပီပီ သီခ်င္းကုိ အက်ယ္ႀကီးဖြင့္ကာ နားေထာင္တတ္ ေသာ ေစာမ႑ိဳင္အား ကၽြႏု္ပ္မွ ထေဟာက္လုိက္သည္။
မ႑ဳိင္။ ။ `ဟေကာင္.. နာရီကုိလဲ ၾကည့္အုံးကြ၊ လူအိပ္ခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး´
အညာသား။ ။ `ေအးကြာ… ငါလဲ ဘေလာ့ေတြလုိက္လည္ေနတာနဲ႔ မုိးလင္းမွပဲ အိပ္ျဖစ္တယ္။´ နာရီကုိ ငုံ႔ၾကည့္ေတာ့.. လက္မွာ နာရီမရိွ.. ေခါင္းအုံးေအာက္တြင္လဲမရွိ၊ စားပြဲေပၚမွာလဲမေတြ႕။ `ေဟ့ေကာင္ ငါ့နာရီေတြ႕မိေသးလား…´
မ႑ဳိင္။ ။ `ေဟ့ေကာင္ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ေလွ်ာက္ေမးမေနနဲ႔..။ မင္းက်န္စစ္ ငါတုိ႔ဆီလာ တဲ့ေန႔က ခ်က္ေႂကြးစရာမရွိလုိ႔ဆုိၿပီးေတာ့ မင္းနာရီ သြားေပါင္ထားတယ္ဆုိ..´
အညာသား။ ။ `ေအာ္.. ဟုတ္သားပဲ။ ေအးကြာ.. အရင္လအေႂကြးေတြလည္းမဆပ္ရေသးေတာ့ ဆုိင္ကလဲ ငါတုိ႔၀ယ္ရင္ အေႂကြးမရေတာ့ဘူးကြ၊ အဲဒါနဲ႔ (၁၀)တန္းေအာင္တဲ့ေန႔က ေကာက္ရထားတဲ့ ငါ့နာရီေလး သြားေပါင္လုိက္ရတယ္´
မ႑ိဳင္။ ။ `မင္းက်န္စစ္ကုိ ထမင္း၊ ဟင္း ခ်က္ေႂကြးတာ၊ ဘီယာတုိက္တာေတြက မင္းနာရီေပါင္ထားတဲ့ ပုိက္ဆံနဲ႔ေတာင္ မေလာက္ဘူးငါ့ေကာင္´
အညာသား။ ။ `ေဟ… ဟုတ္လား´
မ႑ဳိင္။ ။ `ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ.. ငါ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ(၁)ထည္ေတာင္ အဆစ္ပါသြားေသးသဗ်´
အညာသား။ ။ `ေအးကြာ.. ငါတုိ႔ဆီ လာလည္သမွ်ဧည့္သည္ေတြထဲမွာ အဲဒီ `က်န္စစ္´ ဆုိတဲ့ေကာင္ အဆိုးဆုံးပဲ..။ မနက္မုိးလင္းရင္ ေကာ္ဖီမစ္ေလးနဲ႔မုန္႔ေလးနဲ႔မွ၊ ဟင္းဆုိရင္လည္း.. အရည္ေသာက္ေလးန႔ဲမွ စားတတ္တယ္ဆုိပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဟုိဟာမစားရတာနဲ႔ ဒီဟာမႀကိဳက္ရတာနဲ႔၊ ထမင္းစားၿပီးရင္လည္း အခ်ိဳရည္ေလးက ေသာက္လုိက္ခ်င္ေသးသဗ်ာ.. ေတာ္ေတာ္ႀကီးက်ယ္တဲ့ေကာင္ကြာ.. သူ႔အေဖနဲ႔အေမကေတာင္ ငါတုိ႔ေႂကြးသလုိ ေႂကြးမယ္ မထင္ဘူး။
မ႑ိဳင္။ ။ `မင္းကလဲ သူ႔ေရွ႕မွာက်ေတာ့ မေျပာရဲပဲနဲ႔´
အညာသား။ ။ `မေျပာရဲလုိ႔ မေျပာတာမဟုတ္ဘူး ငါ့ေကာင္ေရ…၊ လကုန္ခါနီးမွ အဲေကာင္ဆီကုိ အလည္သြားအုံးမွာ.. ၿပီးရင္ အျမင္ကတ္ေအာင္ စားပစ္၊ ေသာက္ပစ္လုိက္အုံးမယ္´
မ႑ိဳင္။ ။ `ဟေကာင္.. ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔၊ ငါတုိ႔ သူ႔ဆီသြားရင္လည္း ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ ခ်က္စားရတာပဲ´
အညာသား။ ။ `ေအး .. ဟုတ္သားပဲေနာ္၊ ကဲ.. ထားလုိက္ပါေတာ့ကြာ.. အခုေလာေလာဆယ္ ဗိုက္ျဖည့္ဘို႔ ဘယ္လုိလုပ္မၾကတုန္း´
မ႑ိဳင္။ ။ `အဲဒီမွာ ေခါက္ဆဲြေျခာက္ေဖ်ာ္ထားတယ္ေလကြာ..၊ ငါကေတာ့ စားၿပီးၿပီ´
အညာသား။ ။ `ဟာကြာ မင္းကလည္း ေခါက္ဆြဲေျခာက္ခ်ည္းပဲ ေသာက္ေနရတာ (၃)ရက္ေတာင္ရွိၿပီ.. ထမင္း၊ဟင္းေလးဘာေလး ခ်က္ပါအုံးကြ´
မ႑ိဳင္။ ။ `ေအာင္မေလး .. ကုိေရႊအညာသားရယ္… ခင္ဗ်ားနဲ႔က်ဳပ္နဲ႔ (၂)ေယာက္တည္း စားတာေတာင္ အေႂကြးတင္ေနတာဗ်ာ… ဒီၾကားထဲ ဟုိေကာင္ `ငက်န္´ က က်ဳပ္တုိ႔နာမည္ေပးၿပီး အေႂကြးယူသြားတာေတြကလဲ နည္းတာမဟုတ္ဘူး.. လကုန္ဘုိ႔ (၁)ပတ္ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္ကြာ… အေႂကြးေပၚအေႂကြးဆင့္လုိ႔ လူးေမြးလူေရာင္ မေျပာင္ပဲေနပါ့မယ္ကုိယ့္လူ.. ျဖစ္သလုိပဲ စားလုိက္ရေအာင္ပါ´
အညာသား။ ။ `ေအးကြာ.. မင္းေျပာတာမွန္တယ္… ရွိပါေစေတာ့ေလ... ျဖစ္သလုိပဲ စားၾကတာေပါ့။ မင္းဖြင့္ထားတဲ့ Nကုိင္ရာသီခ်င္းကုိ ခဏပိတ္ကြာ…၊ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ျဖစ္သလုိစားတဲ့အေၾကာင္း သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေလာက္ ဟစ္လုိက္ရေအာင္´
မ႑ိဳင္။ ။ `ငါးပိရည္ကုိ ရဲယိုရြက္နဲ႔တုိ႔ၿပီး ဆြဲဆုိဆဲြမယ္.. မင္းကုိေတာ့မရဲသလုိပဲ.. ေတာ္ၿပီကြာ ဆားနဲ႔ပဲစားမယ္…´
အညာသား။ ။ `ဟာ… မဟုတ္ဘူးကြ ခဏရပ္အုံး။ အဲဒါမဟုတ္ဘူးမ႑ိဳင္ရ.. Nကုိင္ရာရဲ႕ `ကုိမညာေတာ့ဘူး´ ကုိေျပာတာေလကြာ..´
မ႑ိဳင္။ ။ `ေအာ္.. ေအးေအး .. သိၿပီ.. စ မယ္´
အညာသား~မ႑ိဳင္။ ။ `လကုန္ဖုိ႔ ၁ ပတ္သာ.. လုိေတာ့..သည္..။ အိမ္မွာလည္း စားစရာ တကယ္မရွိၿပီ… ငါပိုင္တဲ့အေႂကြးေတြ မ်ားလြန္းလွသည္… ဒါ ဘ၀ပဲလား စိတ္မွာ ေမာ.. သည္…။ လကုန္ရက္က်ရင္… လာေတာင္း..မည္… ဘယ္မွာပုန္းရမယ္.. ငါမသိၿပီ… ငါပုိင္တဲ့အေႂကြးေတြ.. ဆပ္ရေတာ့မည္.. .. ဒီေန႔လဲ.. ျဖစ္သလုိစား…….မည္..။´

ပီအက္စ္။ ။ ခ်င္းမေလးTAG ထားတဲ့ `ျဖစ္သလုိစားျခင္း´ ပါ။ ခ်င္းမေလးေရ.. က်ဳပ္လဲ စာေမးပဲြရွိေနလုိ႔ အခုမွေရးျဖစ္သဗ်ာ။ ေရးတာေနာက္က်သြားလုိ႔ စိတ္ဆုိးနဲ႔ေနာ္..

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

ေက်ာ္ႀကီး။ ။`အဲဒါပဲဗ်ာ အဲဒါပဲ.. ေလးဆူဓာတ္ပုံေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးဆုိတာ… ဖူးစမ္း အားရပါးရႀကီး ၀ေအာင္ဖူးလုိက္စမ္းပါ သူငယ္ခ်င္းရာ..။ မင္းက အခုမွ ဖူးဘူးတာမဟုတ္လား ဖူးစမ္း သူငယ္ခ်င္း..´
သာ၀။ ။ `အာ… တီဗြီထဲမွာေတာ့ ခဏခဏဖူးဘူးပါတယ္ကြာ… ေအး.. အျပင္မွာေတာ့ မင္းေျပာ သလုိ အခုမွဖူးဘူးတယ္ဆုိပါေတာ့´
ေက်ာ္ႀကီး။ ။ `အင္းကြာ… ငါလဲ ရြာကုိ ျပန္မေရာက္တာၾကာၿပီဆုိေတာ့ ရြာရဲ႕သတင္းေလး ဘာေလး ဘာမွမၾကားရဘူးျဖစ္ေနတယ္၊ တုိ႔ရြာမွာေရာ ဘာေတြေျပာင္းလဲကုန္ၿပီတုန္းကြ´
သာ၀။ ။ `ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မေျပာင္းလဲပါဘူး´
ေက်ာ္ႀကီး။ ။ `ရြာက ဘာမွမေျပာင္းလဲဘူးဆုိေတာ့ ေနပါအုံး.. ငါတုိ႔အိမ္ေရာ ဘာေတြေျပာင္းလဲ ကုန္ၿပီတုန္းကြ´
သာ၀။ ။ `ဘာမွ မေျပာင္းလဲပါဘူး၊ အဲ.. ဒါေပမယ့္ မင္းေမြးထားတဲ့ေၾကာင္ေလးေတာ့ ေသသြားၿပီကြ´
ေက်ာ္ႀကီး။ ။ `ေၾကာင္ေလးေသသြားၿပီ၊ ဟာ… အဲဒီေၾကာင္ေလးက အရမ္းလိမၼာတာကြာ၊ ဘာျဖစ္လုိ႔ ေသသြားရတာတုန္း´
သာ၀။ ။ `မင္းအေဖနဲ႔မင္းအစ္ကုိ စကားမ်ားၾကတယ္ေလ၊ စကားမ်ားၿပီး မင္းအစ္ကုိက အရက္မူးမူးနဲ႔ စပါးက်ည္ကိုမီးရႈိ႕လုိက္တာ မင္းေၾကာင္ေလးပါ ပါသြားတယ္ေလကြာ´
ေက်ာ္ႀကီး။ ။ `ဟာ.. စပါးက်ည္ကုိ မီးနဲ႔ရႈိ႕တယ္၊ ေနစမ္းပါအုံး စပါးက်ည္ကုိ မီးနဲ႔ရႈိ႕ရ ေလာက္ေအာင္ အေဖနဲ႔ငါ့အစ္ကိုက ဘာအတြက္နဲ႔ စကားမ်ားၾကတာတုန္းကြ´
သာ၀။ ။ `ဘာရယ္လုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးကြာ... မင္းညီမေလး အရက္သမားထြန္းႏုိင္နဲ႔ လုိက္ေျပးတဲ့ကိစၥ´
ေက်ာ္ႀကီး။ ။ `ဘာ… ငါ့ညီမ လင္ေနာက္လုိက္သြားၿပီ၊ ေနစမ္းပါအုံး ညီမေလး လင္ေနာက္လုိက္သြားတဲ့ကိစၥကုိ အေမက ဘာမွ၀င္မေျပာဘူးလားဟင္´
သာ၀။ ။ `မင္းအေမက ဘာမွ ၀င္ေျပာလုိ႔မရေတာ့ဘူးေလကြာ´
ေက်ာ္ႀကီး။ ။ `ေျပာလုိ႔မရေတာ့ဘူးဆုိေတာ့ ေနစမ္းပါအုံး သူတုိ႔က အေမ့စကားကို နားမ ေထာင္ၾကတာလား.. ဘယ္လုိျဖစ္တာတုန္း´
သာ၀။ ။ `အဲဒီလုိလဲမဟုတ္ေသးဘူးကြ.. မင္းတုိ႔ စပါးက်ည္ႀကီး မီးေလာင္ေတာ့ မင္းတုိ႔အိမ္လဲ မီးထဲပါသြားတယ္ေလ… မင္းအေမပါ တစ္ခါတည္းပါသြားတာ´
ေက်ာ္ႀကီး။ ။ `ေအာင္မေလးဗ်ာ.. အေမပါသြားတယ္၊ ဒါဆုိ ငါ့အေမေသၿပီေပါ့၊ ေအာင္မေလး အေမရယ္… အေမရဲ႕.. အေမေသတာေတာင္ သားမသိလုိက္ရပါလားအေမရယ္… အဟီးးးးး အဟင့္ အဟင့္၊ မင္းကလဲကြာ ငါ့အေမတစ္ေယာက္လုံးေသတာေတာင္ ထူးထူးျခားျခား ဘာမွမျဖစ္ဘူးလုိ႔ မင္းမုိ႔လုိ႔ေျပာရက္တယ္.. အံ့ၾသပါရဲ႕။ ကဲ.. ထားလုိက္ပါေတာ့.. ဒါဆုိရင္ ငါ့အေဖနဲ႔အစ္ကိုက ဘယ္မွာေနၾကလဲဟင္´
သာ၀။ ။ `မင္းအစ္ကုိကေတာ့ မီးရႈိ႕မႈနဲ႔ေထာင္က်သြားတယ္´
ေက်ာ္ႀကီး။ ။ `ဟင္…..´
သာ၀။ ။ `မင္းအေဖကေတာ့ အဲဒီစိတ္နဲ႔ပဲ ရူးေနတယ္…´
ေက်ာ္ႀကီး။ ။ `ေအာင္မေလးဗ်ာ… ေအာင္မေလး… အေမက ေသတယ္၊ အေဖက ရူးေနတယ္၊ အစ္ကုိက ေထာင္က်ေနတယ္၊ ညီမေလးက အရက္သမားေနာက္ပါသြားတယ္… အဲဒါကုိမ်ား ဘာမွထူးထူးျခားျခားမျဖစ္ပါဘူးလုိ႔ မင္းမလုိ႔ေျပာရက္တယ္။ အဲဒါ ပုံမွန္အေျခအေန ျဖစ္မလားကြ..´
သာ၀။ ။ `စိတ္ကုိ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထားစမ္းပါကြာ၊ ဒါဟာ ေလာကဓံတရားရဲ႕ ပုံမွန္ျပကြက္ေတြပါ´
ေက်ာ္ႀကီး။ ။ `ေအာင္မေလး မေလး… တည္ၿငိမ္ေနလုိက္တာ၊ ရင့္က်က္ေနလုိက္တာ၊ တရားေတြေပါက္ေနတဲ့ တရားရွင္ႀကီး အဟီးဟီး… အဟင့္ အဟင့္… ရွလြတ္။ မင္း ခံႏုိင္ရည္ရွိေပမယ့္ ငါခံႏုိင္ရည္မရွိေသးဘူး သူငယ္ခ်င္းရယ္... ငါ့ရင္ထဲမွာပူေနၿပီ အဟင့္ အဟင့္။ ကဲ.. ေျပာစမ္းပါအုံး .. ဒါဆုိရင္ ငါ့ညီေလးေတြ ငါ့ညီမေလးေတြေရာဟင္.. ဘယ္လုိေနထုိင္စားေသာက္ၾကတုန္းကြာ´
သာ၀။ ။ `သူတုိ႔ကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ´
ေက်ာ္ႀကီး။ ။ `ေအာင္မေလး ေတာ္ပါေသးရဲ႕၊ အရီးေလးတုိ႔က ေခၚၿပီးေမြးစားထားလုိက္ တယ္မဟုတ္လား´
သာ၀။ ။ `အဲဒီလုိလဲ မဟုတ္ေသးဘူးကြ´
ေက်ာ္ႀကီး။ ။ `ဟင္.. အဲလုိမဟုတ္ေတာ့ ဘယ္လုိျဖစ္ျပန္ၿပီတုန္း ေျပာပါအုံးကြာ…´
သာ၀။ ။ `သူတို႔အတြက္က ဘာမွပူစရာမလုိပါဘူးကြာ စိတ္ေအးေအးထားစမ္းပါ´
ေက်ာ္ႀကီး။ ။ `ေအာ္… ေအး… ေအးကြာ.. ငါ စိတ္ေအးေအးထားလုိက္ေတာ့မယ္ေနာ္´
သာ၀။ ။ `ထားလုိက္စမ္းပါ သူငယ္ခ်င္းရာ´
ေက်ာ္ႀကီး။ ။ `ေတာ္ေသးတာေပါ့ကြာ... အခုမွပဲ ရင္ထဲမွာ ေအးသြားေတာ့တယ္ကြာ… ေျပာစမ္းပါအုံး…´
သာ၀။ ။ `သူတို႔ကုိ တစ္ရြာလုံးက သနားေနေတာ့…´
ေက်ာ္ႀကီး။ ။ `ေအးေပါ့…´
သာ၀။ ။ `သူတို႔ကလည္း ရြာထဲမွာ လွည့္ပတ္ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေတာ့ ရြာထဲက ထမင္းက်န္၊ ဟင္းက်န္ေလးေတြ ေပးလုိက္ၾကတာပါပဲကြာ…´

ဇာတ္လမ္းထဲက ဟာသေလးပါ။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

အလြမ္းက ပင္လယ္ ဆုိရင္
ေမွာက္ခဲ့တဲ့ေလွငယ္ဟာ င့ါႏွလုံးသားေပါ့
ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ ဆုံမွတ္တစ္ခုက
အခုထိေ၀၀ါးေနတုန္းပဲ
တကယ္ေတာ့ နင္ဟာငါ့ရဲ႕အသက္ပါ
ငါမပိုင္တဲ့ ဒုတိယအသက္ေပ့ါကြယ္
ငါ့မနက္ခင္းတုိင္းရဲ႕ အာရုဏ္ဦး
ငါ့အိပ္မက္ေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ ပန္းတုိင္
ေလွေမွာက္ခဲ့ေပမယ့္
ရြက္မက်ိဳးေသးပါဘူး…။
အသဲကြဲတယ္ဆုိတာ
ငါ့အတြက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေမြးဖြါးျခင္း
နင့္နင့္သီးသီးခ်စ္ခဲ့ေပမယ့္
နင့္အတြက္က မခံစားတတ္ျခင္း
မညီမွ်ျခင္းေတြနဲ႔ ေဘာင္ခတ္ေနတဲ့
မင္းနဲ႔ ငါ့ၾကားမွာ
မွားယြင္းစြာသေႏၶတည္ခဲ့တာ “အခ်စ္” ေပါ့
မင္းအတြက္ေၾကာင့္
ငါ့ကုိယ္ငါ သတ္မေသပါဘူး
ငါ့ဘ၀မွာ ပ်က္ေနတဲ့ရင္ဘတ္နဲ႔
အသက္ဆက္ရွင္ေနတယ္
ဒါေပမယ့္ နင္စြန္႔ပစ္ခဲ့တဲ့ဘ၀
ဘယ္ေလာက္ထိ က်ဳိးက်ေနသလဲသိခ်င္ရင္
တစ္ခ်က္ေလာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ပါ
ႏွလုံးသားမွာ
တစ္စစီ စုတ္ပ်က္ေနတဲ့
အခန္းေလးခန္းေတြ႔ရမယ္
နင္ေပ်ာ္ႏုိင္ပါေစကြယ္…။ ။

(သယ္ရင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ခံစားခ်က္ပါ)

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာမွာ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀ယုံသာမက အေပးအကမ္းရက္ေရာၿပီး အလြန္ရုိးသား ေသာ လူရြယ္တစ္ေယာက္ရွိသတဲ့။ ေဆြးမ်ိဳးမရွိသည့္အျပင္ လူပ်ဳိလူလြတ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူပိုင္တဲ့ ပစၥည္းဥစၥာတုိ႔ကုိ စိတ္ခ်ယုံၾကည္စြာ ထိန္းသိမ္းေပးမယ့္သူ မရွိဘူးျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဒါကုိ သိၾကားမင္းႀကီးသိေလေတာ့ နတ္သမီးတမွ် ေခ်ာေမာလွပေသာ မိန္းမပ်ဳိတစ္ေယာက္ကို ဖန္ဆင္းလုိက္ၿပီး ထုိလူရြယ္ဆီသုိ႔ ပုိ႔ေပးလိုက္သတဲ့။ မိန္းမပ်ိဳႏွင့္အတူ အုိးေလးတစ္လုံးကုိပါ ေပးလုိက္ၿပီး ၄င္းအုိးအားမဖြင့္ရန္ အတန္တန္မွာၾကားလိုက္တယ္။ အတိုျခံဳးေျပာရရင္ ရုိးသားတဲ့လူရြယ္ေလးရဲ႕ ပစၥည္းဥစၥာတုိ႔ကုိ မိန္းမပ်ဳိေလးမွ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးသတဲ့။ သိၾကားမင္းႀကီးေပးလုိက္တဲ့အုိးေလးကုိ လူရြြယ္ေလးက ဖြင့္ၾကည့္ဘုိ႔ ႀကိဳးစားတယ္။ ဒါကို မိန္းမပ်ဳိေလးကျမင္ေတာ့ ၄င္းအုိးအား လုံး၀မဖြင့္ရန္ ေျပာသတဲ့။ လူငယ္က အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟု ေမးလတ္ေသာ္ မိန္းမပ်ဳိေလးက ၄င္းအုိးအတြင္းမွ အရာအားလုံး ထြက္က်သြားရင္ လူ၊ သတၱ၀ါအားလုံး ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္ရလိမ့္မယ္ လုိ႔ ေျပာသတဲ့။ မိန္းမပ်ိဳေလးရဲ႕ စကားကုိ မယုံႏုိင္ေသာ လူရြယ္ေလးက အုိးကို အတင္းဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ “စုိးရိမ္ပူပန္ျခင္း၊ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ ၀မ္းသာျခင္း၊ ယုံၾကည္ျခင္း၊ သစၥာရွိျခင္း… စ,တာေတြ အားလုံး အုိးေလးထဲက ထြက္က်ကုန္သတဲ့။ မိန္းမပ်ိဳေလးက လူရြယ္ထံသုိ႔ေျပးလာၿပီး အုိးေလးကုိ အလွ်င္အျမန္ ပိတ္လိုက္သတဲ့။ အုိးေလးထဲမွာ “ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း” တစ္ခုပဲ က်န္ခဲ့သတဲ့။
ပီအက္စ္။ ။(၁၀)တန္းႏွစ္က က်ေနာ့္ဆရာေျပာျပခဲ့ေသာ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏုိင္တဲ့ အသက္ရွင္ျခင္း ပါ။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

ေက်းလက္ရြာတစ္ရြာ၏ ဘုရားပဲြညတြင္ ျပဇာတ္ျဖင့္ ကျပေဖ်ာ္ေျဖေနေလသည္။ ၿမိဳ႕ေပၚမွ ဇာတ္ႀကီးမ်ားကုိမငွါးပဲ ရြာသားမ်ားကုိယ္တုိင္ ပါ၀င္သရုပ္ေဆာင္ၾကေသာ အရပ္ျပဇာတ္သာျဖစ္ သည္။ ေၾကကြဲစရာဇာတ္လမ္းျဖစ္သည့္အျပင္ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ ထိထိမိမိရွိလွေသာ ေၾကာင့္ ပရိတ္သတ္မွာ မ်က္ရည္တဲြလဲ၊ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ ခံစားၾကည့္ရႈေနေလသည္။ ျပဇာတ္က ေနာက္ပုိင္းေရာက္လာေလ ပုိ၍ေကာင္းလာေလျဖစ္သည္။ ဘယ္လုိဇာတ္သိမ္း မလဲဆိုတာကုိ ပရိတ္သတ္က ထင္ေၾကးအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးကာ ၾကည့္ရႈေနၾကေလသည္။ အႏွစ္(၂၀)ေက်ာ္ေ၀းကြာခဲ့ရေသာ သားမိသားဖ(၃)ေယာက္တုိ႔ ျပန္လည္ဆုံေတြ႕ၾကသည့္ ေနာက္ဆုံးဇာတ္သိမ္းခန္းပင္ျဖစ္သည္။ အေဖသည္ သားျဖစ္သူ လူ႔ေလာကသုိ႔မေရာက္ခင္ ကတည္းက သားႏွင့္မယားကုိ ခဲြခြါသြားခဲ့သည္။ အေဖႏွင့္သား ျပန္လည္ေတြ႔ဆုံၾကသည့္အခါ မိခင္ျဖစ္သူမွ
“သား…သားေလး…၊ အေမ့သားကုိယ္တုိင္ ေသနတ္နဲ႔ပစ္ၿပီးဖမ္းလုိက္တာ သားအရမ္းေတြ႔ခ်င္ ေနပါတယ္ဆုိတဲ့ သားရဲ႕အေဖ ဓါးျပလူမုိက္ႀကီးေပါ့”
ဓါးျပ။ ။ “ဟင္…ဒါဆုိ.. ဒါဆုိ… ဒါ… ငါ့သားေပါ့… ဟုတ္လား မခင္လွ.. ငါ့သားေလးေပါ့..။ သားရယ္.. ငါ့သားေလး လူ႔ေလာကထဲမေရာက္ခင္ကတည္းက အေဖက သားနဲ႔ခြဲခြါသြားခဲ့တာ ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီး ၾကာခဲ့ၿပီေနာ္..။ အေဖ့ကုိခြင့္လႊတ္ပါသားရယ္..၊ အေဖကသားကုိမသိ သားကလဲ အေဖ့ကုိမသိ၊ အေဖက ဓါးျပလူမုိက္၊ ငါ့သားလူလိမၼာေလးက ရဲစခန္းမႈးႀကီး၊ အေဖလူမုိက္ႀကီးကုိ သားေလးကုိယ္တုိင္ ဖမ္းမယ္ဆုိတာ အေဖသိခဲ့ရင္ အေဖကုိယ္တုိင္ လက္နက္ခ်ၿပီးအဖမ္းခံခဲ့ပါတယ္ကြယ္။ အခုေတာ့ အေဖနဲ႔သားရဲ႕ ျပန္လည္ဆုံေတြ႕မႈက အေဖရဲ႕ ေနာက္ဆုံးထြက္သက္ အခ်ိန္ျဖစ္သြားၿပီ။ သားမွာအျပစ္မရွိပါဘူး၊ အားလုံးဟာ အေဖ့ရဲ႕ မုိက္ျပစ္ေတြပါ သားရယ္…။ အေဖကသားကုိ အရမ္းခ်စ္ပါတယ္၊ သားကလဲအေဖ့ကုိ ခ်စ္မယ္ဆုိတာ အေဖယုံပါတယ္။ အေဖက သားကုိ မမွတ္မိ၊ သားကလဲ အေဖ့ကိုမမွတ္မိ။ အေဖနဲ႔သားတုိ႔ရဲ႕ ဇာတ္သိမ္းခန္း မလွပခဲ့တာ အေဖ လူမုိက္ႀကီးေၾကာင့္ပါ။”
သုိ႔ႏွင့္… ဓါးျပလုပ္သူသည္ ေျပာရင္းေျပာရင္း သားေတြအေဖေတြရႈပ္ကုန္သည္။ ဘာဆက္ေျပာရ မွန္းမသိေတာ့တဲ့အဆုံး အေဖဓါးျပႀကီးေျပာခ်လိုက္ပုံက
“အေဖ့ရဲ႕ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေလးမွာ ငါ့သားေလးက အေဖ့ကုိ “သား….” လုိ႔ တစ္ခြန္းေလာက္ ေခၚပါ သားရယ္…။”
ေၾကကြဲဖြယ္ဇာတ္သိမ္းခန္းသည္ ငုိအားထက္ ရယ္အားသန္စြာ ၿပီးဆုံးသြားေလေတာ့သည္။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြသည္ ဒုကၡေရာက္ေနေသာသူမ်ား၊ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေနေသာ ကေလးသူငယ္ မ်ားႏွင့္ သက္ႀကီးရြယ္အုိ ဘုိးဘြားမိဘမ်ားကို ျမင္သိ၊ ၾကားသိရေသာအခါ..“ေၾသာ္..သနားစ ရာေကာင္းလိုက္တာ၊ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ..” စသျဖင့္ ၀ဇီကံမႈ၊ မေနာကံမႈတုိ႔ျဖင့္ က႐ုဏာ ျဖစ္ေန႐ံုႏွင့္ ရပ္ေနလုိ႔မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ သူတုိ႔အတြက္ မိမိတုိ႔ေတြ တက္ႏိုင္သေလာက္ ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္မႈ ကာယကံ က႐ုဏာေျမာက္ေအာင္ လုပ္မွသာလွ်င္ သူတုိ႔အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိပါလိမ့္မယ္။ လွဴဒါန္းမႈနည္းသည္၊ မ်ားသည္ကေတာ့ မိမိတို႔၀င္ေငြႏွင့္မိမိ အတိုင္း အတာေၾကာင့္ ကြဲျခားမႈေတာ့ရွိပါလိမ့္မယ္။ သို႔ေသာ္ မိမိတုိ႔စိတ္မွာ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာသက္၀င္ လွဴဒါန္းမႈ၊ ေစတနာထက္သန္မႈကသာ ပဓာန ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္လည္း တက္ႏိုင္တဲ့ဘက္မွ၊ တက္စြမ္းသေလာက္ ပါ၀င္လွဴဒါန္းေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မုိးစက္ေပါင္းမ်ားစြာ စုေပါင္းရာမွ ျမစ္၊ ေခ်ာင္းေတြျဖစ္လာရသလို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြအားလံုး အနည္းငယ္မွ်ပင္ ျဖစ္ပါေစ တေထာင့္တေနရာမွ လွဴဒါန္းမႈ၊ ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ လုပ္သြားၾကမည္ဆုိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြရဲ႕ ညီ၊ အကုိ၊ ေမာင္ႏွမ၊ ဘုိးဘြား၊ မိဘေတြမွာ အႏိႈင္းမရတဲ့ ပီတိအၿပံဳးနဲ႔ စားသံုးႏိုင္ၾကမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ နည္းသည္၊ မ်ားသည္ ပဓာနမထားဘဲ၊ အသင္းလိုက္ျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႕လို္က္ျဖစ္ေစ၊ လစဥ္စုေပါင္း၍ျဖစ္ေစ အမိေျမမွ သားခ်င္းမ်ားကို တက္စြမ္းသမွ် ေဖးကူရ ေအာင္လို႔ တုိက္တြန္းပါရေစ။
အရိပ္မဲ႔ပန္း ၊မႏြမ္းေစခ်င္၊
ကရုဏာ၀င္၍၊
တတ္စြမ္းသမွ်၊ လွဴဒါနျဖင္႔၊
ကူညီေဖးမ၊ ပရဟိတ…….။

ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ိဳးေတြဟာ အလွဴအတန္းမွာေတာ့ အင္မတန္ ရက္ေရာၾကတယ္ဆိုတာ အားလံုးသိေနၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဆြမ္းတစ္နပ္မရေသးတဲ႔ ဆရာေတာ္ကို လွဴလိုက္ရမွာ၊ ဒုကၡအတိေရာက္ေနတဲ႔ ကေလးသူငယ္တို႔ကို ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ရမွာ ၀န္ေလးတတ္ၾက တယ္။ ပါးစပ္ကပဲ သနားလြယ္ၾကပါတယ္။ ကာယကံေျမာက္ကရုဏာ မျဖစ္ၾကပါဘူး။

မလိုအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္ၿပီး ဘုရားဒကာျဖစ္ခ်င္ၾကပါတယ္။ လိုအပ္တဲ့ေနရာမွာ အိမ္သာေတာင္ မေဆာက္ေပးခ်င္ၾကပါဘူး။ ယခုပစၥဳပၸန္အခ်ိန္မွာ လိုအပ္ေနတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္။ ဒါေလးေတြကို သိေစခ်င္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့တာေလး ရွိပါတယ္။ “ဒါနအေၾကာင္းကို ငါဘုရားေလာက္သာ သိမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္စားမယ့္ ထမင္းလုပ္ကိုေတာင္ မစားဘဲ လွဴဒါန္းၾကလိမ္႔မယ္လို႔” မိန္႔ဆိုခဲ႔ပါတယ္။ အမွန္တစ္ကယ္ သာသနာျပဳတယ္ဆိုတာကလည္း ဘုရားတည္ ေက်ာင္းေဆာက္တာမွ သာသနာျပဳတယ္မေခၚဆိုပါဘူး။ သာသနာသည္လည္းဘဲ အေဆာက္အဦး မဟုတ္ပါဘူး။ သာသနာျပဳတယ္ဆိုတာ ဗုဒၶအဆံုး အမေတြကို ကိုယ့္ႏွလံုးသားနဲ႔ အျခားသူေတြရဲ႕ႏွလံုးသားမွာ တည္ေအာင္ႀကိဳးစားတာကမွ တကယ့္သာ သနာျပဳတာပါ။ ဗုဒၶအဆံုးအမေတြက ဘာလဲဆိုတာ ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ အတုိဆံုးျခံဳေျပာရရင္ ေကာင္းမႈမွန္တာမွ်အကုန္လုပ္၊ မေကာင္းတာမွန္သမွ် ဘာမွမလုပ္နဲ႔၊ စိတ္ကိုျဖဴေအာင္ထားဖုိ႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းမႈဒါန လုပ္ရာမွာလည္း “မေရြးခ်ယ္ဘဲ ရမ္းလွဴေသာဒါနသည္ ျဖစ္ရာဘ၀တြင္ ပစၥည္းဥစၥာေပါမ်ား ႂကြယ္၀ေသာ္လည္း ဉာဏ္ထုိင္းသူ မဂ္ဖုိလ္မရႏိုင္သူသာျဖစ္ရသည္။ ေလာကအတြက္၊ သာသနာအတြက္ ဉာဏ္ယွဥ္ၿပီး ေရြးခ်ယ္လွဴဒါန္းသူမ်ားသည္ ျဖစ္ရာဘ၀တြင္ ပစၥည္းဥစၥာ ေပါမ်ားခ်မ္းသာရသလို ဉာဏ္လည္းေကာင္းသည္။ တရားတစ္ႀကိမ္နာ႐ံုႏွင့္ မဂ္ဖုိလ္ရႏိုင္သည္။ ပညာမဲ့သူသည္ ဘ၀ကို ကာမဂုဏ္ ခံစားဖုိ႔အတြက္ အသံုးခ်၍ အပယ္ေလးပါးသို႔သြားသည္။ ပညာရွိသည္ လူ႔ဘ၀ ကုသိုလ္ရဖုိ႔အတြက္အသံုးခ်၍ နိဗၺာန္သို႔သြားသည္” ဟု ဆရာေတာ္ အရွင္ဇ၀န(ေမတၱာရွင္)က ဆံုမတရားေရးေပးခဲ့ပါတယ္။

ယခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာ အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနေသာ ေနရာေလးတစ္ခုကို ညႊန္ျပလိုပါတယ္။ လူမ်ိဳးစံု၊ ဘာသာစံု မိဘမဲ့ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ နာဂစ္မုန္တုိင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ခိုလႈံ ေရာက္ရွိလာရ ေသာ မိဘမဲ့ကေလးေပါင္း(၆၀၀)ေက်ာ္ကုိ ဆရာေတာ္ဘုရား၏ ႀကီးမားေသာ က႐ုဏာႏွင့္ ေစာင့္ေရွာက္ထားလ်က္ရွိပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ကေလးငယ္မ်ား၏ ေနထုိ္င္စားေသာက္ေရးႏွင့္ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးအတြက္ ဘက္စံုျပည့္စံုရန္မွာ အင္မတန္ ခက္ခဲလ်က္ရွိပါတယ္။ လိုအပ္ေနရာ၊ လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္၊ လိုအပ္တာေလးေတြကို လွဴရတာဟာ အင္မတန္ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ဒါနမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ယခုသူတုိ႔ေလးေတြဟာ…
ဂ်င္းတစ္တက္နဲ႔ ဟင္းခ်က္ေနၾကရရွာတယ္။
ဗလာတစ္အုပ္နဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရြတ္ေနၾကတယ္။
တီရွပ္တစ္ထည္နဲ႔ ရယ္တတ္ေနၾကတယ္။
ဆားတစ္ဆုပ္နဲ႔ တအားတုတ္ ေနၾကတယ္။
ေဂၚရခါးသီးနဲ႔ အေပ်ာ္တအားၾကီးေနၾကတယ္။
အ၀တ္တစ္ထည္နဲ႔ ခ်စ္စဖြယ္ ျဖစ္ေနၾကတယ္။
အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္တတ္ ေနတတ္ စိုးရိမ္တတ္ၾကတယ္။
“အပင္ရွင္သန္ ပန္းတိုင္းပြင္႔ဖို႔ ေျမဆီ ေရေန လိုအပ္သလို ထမင္းနွစ္နွပ္နဲ႔ ေရရွည္ ရပ္တည္ဖုိ႔ သူတို႔ ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္ လူလားေျမာက္ဖို႔ သူတို႔ အနာဂါတ္ေလးေတြ လွပရွင္သန္ေစဖို႔
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၊ ကၽြန္မတို႔ ေမတၱာ၊ ဂရုဏာ ေစတနာနဲ႔ ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္ၾကပါစို႔…”။

ဦးပ႑၀ (ဦးစီးပဓာန နာယကဆရာေတာ္)
ဒုိး၀င္ေအာင္ကံသာ ပရဟိတလူငယ္ဖြံ႔ျဖဳိးေရးေက်ာင္း၊
လူမ်ဳိးစုံျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေရးဌာန၊
ျပင္ဦးလြင္ၿမဳိ႕၊ မႏၲေလးတုိင္း။
၃၃မုိင္ ၇ဖာလုံ၊ မႏၲေလး+ျပင္ဦးလြင္ လမ္းေဘးအတက္လမ္း။

ဒိုးပင္သုိ႔ ပါ၀င္လွဴဒါန္းလိုလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ပရဟိတ လုပ္ေဆာင္ေနသူမ်ားႏွင့္ တုိက္႐ိုက္ ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါသည္။
ေမာင္သစ္လြင္ထြန္း (starfalls.nazy@gmail.com) ph 02-80211, 02-80322
မသန္းသန္းႏု (wgwhitegirl@gmail.com) ph 09-2018506
ကို၀င္းေက်ာ္သူ (wkthu2006@gmail.com)
Global Net ,Room 1,building 7,Hlaing tsp (01-652232,652324,507054)
ရုံးခ်ိန္(မနက္၉း၀၀ မွညေန ၅း၃၀ ထိ)(တနလၤာေန႕မွ စေနေန႕အထိ)

စကၤာပူ မွာဆက္သြယ္ႏိုင္ရန္...
ပိစိ - ၀၆၅-၉၂၃၉၂၄၄၁ (moethu.may@gmail.com)
မၿငိမ္း - ၀၆၅-၈၁၅၂၆၈၁၁ (khinchothet@gmail.com)
ကိုသက္ - ၀၆၅-၉၃၃၉၂၂၇၀ (kothetsince1986@gmail.com)

ရုရွားေရာက္ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားကိုယ္စား ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ လူငယ္ မ်ားအသင္း(YMBA) မွ ယခုလတြင္ ဒိုးပင္ေအာင္ကံသာ ပရဟိတလူငယ္ဖြ႔ံၿဖိဳးေက်ာင္းသို႔ တတပ္တအား ပါ၀င္လွဴဒါန္းသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။
ေရးသားတင္ျပသူ- ေအာင္ဦး
http://dhammaratha.blogspot.com/
http://www.ymba-mephi.co.cc/

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

ေမာ္စကိုၿမိဳ႕၏ ေက်ာင္းေဆးခန္းတစ္ခန္းတြင္...
ေဒါက္တာ။ ။ “ေနာက္တစ္ေယာက္၀င္ခဲ့ပါ။”
ဟု ေဆးခန္းအတြင္းမွ ေခၚသံၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ေဆးခန္းကဒ္နဲ႔ ေက်ာင္းသားကဒ္ေလး ကုိကိုင္ၿပီး တစ္ေလာကလုံး၏လုပ္စာကုိ ထိုင္စားေနရေသာ မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ ေဆးခန္းအတြင္း သို႔ ၀င္သြားသည္။ ေဆးခန္းအတြင္းတြင္ ေဒါက္တာမ (၂) ေယာက္ထိုင္ေနသည္။ အသက္ ႀကီးသည္ဟုထင္ရေသာ ေဒါက္တာက လူနာအား အက်ီခၽြတ္ခိုင္းလိုက္သည္။ အက်ီၾကယ္သီး ေလးကုိကုိင္ကာ လူနာက အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ အက်ီခၽြတ္ခိုင္း သည္ကို နားမလည္ေသာေၾကာင့္ ေဒါက္တာအား ျပန္ေမးမည္အျပဳ
ေဒါက္တာ။ ။ “ခၽြတ္ပါ၊ ရဲရဲခၽြတ္ပါ။ ဘာမွမေၾကာက္ပါနဲ႔”
ဟု ထပ္ေျပာရာ လူနာက အက်ီအေပၚၾကယ္သီး ၂ လုံးကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။
လူနာ။ ။ “ဟုတ္ကဲ့.. က်ေနာ္.....”
ဟု စကားခ်ီၿပီး ေဒါက္တာကို ျပန္ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ အထက္ကအတုိင္း ႏႈတ္က ေျပာယုံသာ မက ကိုယ္ဟန္အမူအရာႏွင့္ပါ လုပ္ျပေလသည္။ ေနာက္တစ္ခါထပ္ေမးရင္လည္း ေဒါက္တာ ကုိယ္တုိင္ ဆြဲခၽြတ္ေတာ့မည့္အေနအထားသုိ႔ ေရာက္ေနသျဖင့္ မထူးေတာ့ၿပီမုိ႔ အက်ီကို တုန္တုန္ရင္ရင္ျဖင့္ ကုိယ္ေပၚမွ ခၽြတ္ခ်လုိက္ေလသည္။ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ေသာ လူနာ၏ ရင္အုပ္ကို ေဒါက္တာမ (၂) ေယာက္ ေသခ်ာၾကည့္ေလသည္။ အသက္ႀကီးသည္ဟုထင္ရ ေသာ ေဒါက္တာက မ်က္မွန္တပ္၍ပင္ ၾကည့္ေနေသးသည္။ လူနာသည္ ေဒါက္တာမ (၂) ေယာက္၏ အမူအရာကုိ တျဖည္းျဖည္း ပုိ၍နားလည္ရခက္လာသည္။ ထုိ႔ေနာက္
ေဒါက္တာ။ ။ “မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ဟုိဘက္ကုိလွည့္ပါ။”
အူေၾကာင္ေၾကာင္လူနာလည္း ေဒါက္တာဘက္သုိ႔ျပန္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ေဒါက္တာမွ စကား မမ်ားနဲ႔ ဟူေသာအဓိပၸါယ္ျဖင့္ ပါးစပ္ကုိ လက္ျဖင့္ပိတ္ျပသည္။ “ဘုရား ဘုရား ... ငါေတာ့ ေရတိမ္နစ္ၿပီထင္ပါရဲ႕” ဟု စိတ္ထဲတြင္ ေရရြတ္လုိက္ၿပီး သက္ျပင္းတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္ကာ ေဒါက္တာမ (၂) ေယာက္အား ေက်ာေပး၍မတ္တပ္ရပ္လုိက္သည္။ ေက်ာျပင္ကုိ ေသခ်ာ ၾကည့္ၿပီးေနာက္
ေဒါက္တာ။ ။ “ရပါၿပီ.. ျပန္ထိုင္ပါ၊ အက်ီျပန္၀တ္ပါ။”
ဟု ေျပာၿပီး.. ေဆးခန္းစာရြက္တြင္ ေဒါက္တာမ်ားႏွင့္ ေဆးေရာင္းသူမ်ားသာ ဖတ္တတ္ေသာ၊ ေဆးညႊန္းစာဟုထင္ရေသာ စကား၀ွက္မ်ားကုိ ထုံးစံအတိုင္းေရးခ်သည္။ အားလုံးေရးၿပီးသြား ေတာ့ ထုိစာရြက္ကုိ လူနာအားကမ္းေပးေလသည္။ လူနာလည္း ေဒါသ အလိပ္လိပ္တက္ကာ ရွိသမွ်အားအင္တုိ႔ကုိ ျခစ္ျခဳတ္၊ ညွစ္ထုတ္ၿပီး ေျပာလုိက္ပုံက
“က်ေနာ္ ေျခေထာက္နာေနလုိ႔ပါခင္ဗ်ာ”
မွတ္ခ်က္။ ။ ကုိယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္ပင္ ျဖစ္ေလသတည္း။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

မအားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ အေတာ္ၾကာသြားတယ္ထင္ပါ့ ။ အခုမွ ဘေလာ့ဘက္ကုိ ျပန္လွည့္ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ လည္လည္လာသူမ်ားကုိလည္း ဧည့္၀တ္မေက်ေသာေၾကာင့္ အားနာမိပါ၏။ မီးငယ္ေရ... စိတ္ဆုိးနဲ႔ေနာ္.. ေနာ္ .. ေနာ္.. Tag ထားတာၾကာလွၿပီ...အခုမွ ေရးျဖစ္လုိ႔။ Intro မ်ားသြားလုိ႔ ေသာက္ျမင္ကတ္ၿပီး ကုိယ့္အေၾကာင္းကုိ စိတ္မ၀င္စားပဲ ေနအုံးမယ္။ Anyarthar’s intro is the end.

သားသားနာမည္ ….. အညာသား
သူငယ္ခ်င္းေတြကဒီလိုေခၚတယ္ ….. (Rain၊ ဂၽြန္ေစာ.... ၊ အုိ.. စုံလုိ႔ပါပဲ... :D)
အေနာ္ ေနတာက ….. ရြာ
အေနာ့္ဆီဖုန္းဆက္ခ်င္ရင္ ….. အညာသားတုိ႔ရြာမွာ ဖုန္းမရွိပါ။

အေနာ့္ အႀကိဳက္ဆံုးေတြက…..

အေရာင္ဆိုရင္….. သားသားနဲ႔လုိက္မယ္ထင္တဲ့အေရာင္ အကုန္ႀကိဳက္
အ၀တ္အစားဆိုရင္….. သူမ်ားဆီက အလကားရတာ (မွတ္ခ်က္။ ။ အသစ္)
အစားအစာဆိုရင္….. ႀကိဳက္တာေတြေရးေနရင္ တအားမ်ားလုိ႔ မႀကိဳက္တာေတြပဲ ေျပာျပေတာ့မယ္ေနာ္… (အသားထဲမွာ..သစ္သား၊ အရြက္ထဲမွာ..စာရြက္၊ အသီးထဲမွာ..ဒုံးသီး၊ ေျခ ၄ ေခ်ာင္းဆုိရင္…သံကုတင္၊ ေျခ ၂ ေခ်ာင္းဆုိရင္...လင္းတ) :P
ပစၥည္းဆိုရင္….. ကြန္ပ်ဴတာ (မွတ္ခ်က္။ ။ အင္တာနက္ တပ္ဆင္ၿပီး) :D
သီခ်င္းဆိုရင္…..ေျဖသိမ့္လိုက္
စာေရးစာဆရာ….. ေဒါက္တာမတင္၀င္း
စာအုပ္….. ႀကိဳက္ရင္ဖတ္ပါတယ္၊ ဖတ္သမွ်ကုိလဲ အကုန္ႀကိဳက္ပါတယ္။
Life style….. ေတာေဂၚလီ
အေနာ့္၀ါသနာ….. ဂစ္တာတီး၊ ေဘာလုံးကန္
အလိုခ်င္ဆံုးလက္ေဆာင္….. ေရကူးကန္၊ အားကစားကြင္း၊ စားဖုိမႈးတစ္ေယာက္၊ ကား ၂ စီး၊ ၂ ထပ္တုိက္ တစ္လုံး… ရွိေသာ ၁၀ ဧကခန္႔က်ယ္ေသာ ၿခံတစ္ၿခံ :D


အေနာ္အခ်စ္ဆံုးသူက….. ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ (မညာတတ္လုိ႔ပါ)
အေနာ္အေလးစားဆံုးသူက….. အေဖ
အေနာ္အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက….. က်န္စစ္
အေနာ့္ကို အမ်ားဆံုးနားလည္မွဳေပးႏိုင္သူက…..အေမ
အေနာ့္အမုန္းဆံုးသူက…..မရွိပါဘူး
ရင္အခုန္ဆံုးအခ်ိန္…..စာေမးတဲ႔႔အခ်ိန္... (မီးငယ္နဲ႔ တူတယ္) :D
အေၾကာက္ဆံုးအခ်ိန္…..ေသမယ့္အခ်ိန္
အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္….. အခုအရြယ္ထိေတာ့ သတိမထားမိေသးဘူး။
အမွတ္တရေန႔….. ၁၅.၃.၀၁
ဆုေတာင္းတုိင္းသာျပည္႔မယ္ဆိုရင္ေတာင္းမဲ႔ဆု….. တပည့္ေတာ္ က်န္းမာစြာျဖင့္ အသက္ ၁၂၀ ေနရပါလုိ၏ဘုရား :D
အခ်စ္ဆိုတာ….. အခ်စ္
အမုန္းဆိုတာ….. သိဘူး
အလြမ္းဆိုတာ….. အလြမ္းေပါ့
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ….. အခိုင္မာဆုံးႀကိဳး
ဘ၀ဆိုတာ….. “ဘ” နဲ႔ “၀” .. ေပါင္းထားတာ
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ….. ရင္ဖြင့္ဘုိ႔
ခ်စ္သူဆိုတာ….. ခ်စ္ဘုိ႔
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ဒီလိုထင္တယ္….. တစ္ႀကိမ္စကားေျပာဘူးလွ်င္ အေနာ့္ကုိမွတ္မိၾကသည္ (အထူးသျဖင့္ မိန္းကေလးမ်ား :P)
ကိုယ္႔ရဲ႕လက္ဆြဲေဆာင္ပုဒ္က….. သင္ေကာင္းလွ်င္ကၽြႏု္ပ္မဆုိးပါ၊ သင္ဆုိးလွ်င္လဲ ကၽြႏု္ပ္ေကာင္းပါလိမ့္မည္။
အေျပာခ်င္ဆံုးစကားတစ္ခြန္း….. သင္ေကာင္းလွ်င္ကၽြႏု္ပ္မဆုိးပါ၊ သင္ဆုိးလွ်င္လဲ ကၽြႏု္ပ္ေကာင္းပါလိမ့္မည္။
(မွတ္ခ်က္။ ။ ေျဖရခက္ေသာ ေမးခြန္းမ်ားကုိ ေမးျမန္းျခင္းမျပဳလုပ္ပါရန္။ :D )

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

ဒီေန႔မနက္ ေစာေစာႏုိးေနတယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႔ေစာေစာႏုိးေနတာလဲလုိ႔ စဥ္းစားမိလုိက္ေတာ့
ေၾသာ္… သိၿပီ.. “အိပ္ေရး၀လုိ႔ေပါ့”။
ဘာလုိ႔အိပ္ေရး၀တာလဲလုိ႔ ထပ္ၿပီးစဥ္းစားမိလုိက္ေတာ့..
“ေစာေစာအိပ္လုိ႔ေပါ့” ။
ဘာျဖစ္လုိ႔ ေစာေစာအိပ္ျဖစ္ေနတာလဲလုိ႔ စဥ္းစားမိလုိက္ျပန္ေတာ့
“ဘာမွမလုပ္ျဖစ္လုိ႔ေပါ့” ။
အင္း … ဘာျဖစ္လုိ႔ ဘာမွ မလုပ္ျဖစ္တာလဲလုိ႔ ေမးရင္ေတာ့
အေျဖက “ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ ဦးေႏွာက္ကို အလုပ္မေပးလို႔ေပါ့”
ဦးေႏွာက္ကို ဘာလို႔ အလုပ္မေပးလဲဆိုျပန္ေတာ့….
“ပ်င္းလုိ႔ေပါ့” ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ေစာေစာႏုိးေသာ သူမ်ားသည္ ပ်င္းေသာသူ (ငပ်င္း)မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

အားလုံးအတြက္ အသုံး၀င္မယ္ထင္လုိ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး Software ေလးတစ္ခု လက္တုိ႔လုိက္ျပန္ၿပီဗ်ာ။ Blogspot, Zorpia, Friendster, Hi5 စတဲ့ Homepage ေတြမွာ Cursor Effect ထည့္သလုိမ်ိဳး ခင္ဗ်ားကြန္ပ်ဴတာမွာလဲ Cousor လွလွေလးေတြ ေျပာင္းသုံးဘုိ႔ ဒီေဆာ့ဖ္၀ဲေလးက ဖန္တီးေပးပါလိမ့္မယ္။ ေဆာ့ဖ္၀ဲကုိေတာ့ ဒီမွာ ယူပါခင္ဗ်ာ။

အသုံးျပဳပုံကေတာ့ ....
၁။ ေဆာ့ဖ္၀ဲကုိ D-Click ေပးၿပီး သာမာန္အတိုင္းပဲ Run လုိက္ပါ။
၂။ ေဆာ့ဖ္၀ဲ Run ၿပီးတာနဲ႔ Internet Explower ရဲ႕ Tool Bar မွာ

Cursor Mania Tab ေလး တက္လာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီ Tab ကုိ ကလစ္လုိက္တာနဲ႔ Cursor Table တက္လာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီမွာ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ Cursor ကုိေရြးၿပီး တစ္ခ်က္ကလစ္ လုိက္တာနဲ႔ Cursor ေလး ေျပာင္းသြားပါလိမ့္မယ္။ ေဆာ့ဖ္၀ဲရဲ႕ အသုံးျပဳပံုကေတာ့ ဒါပါပဲ ခင္ဗ်ာ။ အဆင္ေျပၾကပါေစ။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

သီလရွင္ေက်ာင္းတြင္ျဖစ္သည္။
ထုိေက်ာင္းတြင္ သီလရွင္အားလုံးသည္ အပတ္စဥ္ ဥပုသ္ေန႔တုိင္း တစ္ေနကုန္ ဆြမ္းမစားပဲ ဥပုသ္ေစာင့္ၾကသည္။ အဆာမခံႏုိင္ေသာ သီလရွင္တစ္ပါးသည္ ဥပုသ္ေန႔တုိင္းတြင္ ဆြမ္းက်န္ မ်ားကုိ ဖြက္ထားၿပီး ဆြမ္းခုိးစားတတ္သည္။ တစ္ခါေသာ ဥပုသ္ေန႔တြင္ အျခားသီလရွင္ တစ္ပါးက သူဖြက္ထားေသာ ဆြမ္းေတြကုိ ခုိးစားေနတာျမင္ေတာ့ အလြန္ေဒါသထြက္ သြားသည္။ သူဖြက္ထားေသာဆြမ္းကုိ ခုိးစားေနေသာ ထုိသီလရွင္အား ရန္မေတြ႔ပဲလဲ မေနႏုိင္။ ဥပုသ္ေန႔တုိင္း သူဆြမ္းခုိးစားေနတာကုိ အျခားသီလရွင္ေတြ သိသြားမွာလဲ ေၾကာက္ ေသာေၾကာင့္ ျခင္ေထာင္သံျဖင့္ ရန္ေတြ႔လုိက္ပုံကေတာ့...
“ေအာင္မာ.. ဆရာေလးက ငါ့အ၀ွာေတြကုိ အ၀ွာျပဳေနတယ္ေပါ့ေလ.. ငါက အ၀ွာျပဳေနၾကမလုိ႔ အ၀ွာျပဳဘုိ႔ ခ်န္ထားတာ၊ ငါ့လုိ အ၀ွာျပဳခ်င္ရင္ မနက္ကတည္းက အ၀ွာျပဳထားေပါ့။ အခုေတာ့ ငါအ၀ွာျပဳမယ့္ဟာေတြ သူက အ၀ွာျပဳလုိက္ေတာ့ ငါ့အတြက္ အ၀ွာျပဳစရာမရွိေတာ့ဘူးေပါ့။ ငါ့အ၀ွာေတြေတာ့ ကုန္ပါၿပီ …”
ဟူေလသတည္း…။ ။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

ျမန္မာပညာေရး ေလာကကို အနာဂါတ္မွာ အေတာ္ေလးကို အေထာက္အကူ ေပးမယ့္ ၊ ျမန္မာမ်ားအတြက္ အသံုးဝင္မယ့္ ျမန္မာ့အြန္လိုင္းစြယ္စံုက်မ္း ဝဒ္ဆိုက္တစ္ခုနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္။ တစ္ကမာၻလံုးက အားထားတဲ့ ၊ ဘာသာစကား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ အင္တာနက္ရဲ႕ search engine မွာ ရွာေဖြႏိုင္တဲ့ Wikipedia မွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ျမန္မာဘာသာနဲ႔ ရွာလို႔ မရေသးတာ အခက္အခဲတစ္ခုပါပဲ။ ဒီအခက္အခဲေတြကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ဖို႔ သိခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကို ျမန္မာလို ရွာေဖြႏိုင္ဖို႔ ၊ အခ်က္အလက္ ျပည့္စံုစြာ ရရွိႏိုင္ဖို႔ ျမန္မာဝီကီပီဒိယာ ကို ဖြဲ႔စည္းထားခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာ ၀ီကီပိဒိယ ေပၚလာတာ အေတာ္ေလးေတာ႔ ၾကာခဲ႔ပါၿပီ။ သိရသေလာက္ကေတာ့ 2005 ဒီဇင္ဘာ မတိုင္ခင္ေလာက္ ကတည္းက စခဲ့ၾကတာပါ။ ဘယ္သူက Request လုပ္လို႔ ၀ီကီပိဒိယ ေဖာင္ေဒးရွင္း လုပ္ေပးသလဲ ဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္မသိပါဘူး။ (၃) နွစ္နီးပါးၾကာခဲ႔ျပီ ျဖစ္တဲ႔ ျမန္မာ၀ီကီ ဟာ အခုထက္ထိေတာ့ တိုးတက္မႈ နည္းေနပါေသးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ျမင္သေလာက္ ေျပာရရင္ ျမန္မာ၀ီကီဟာ လူသိအရမ္းကို နည္းေနပါေသးတယ္။ သိခဲ့ရင္လဲ ျမန္မာ၀ီကီဆိုတာ ရွိတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေလာက္ပဲ သိတဲ႔ အသိမ်ိဳးပါ။ တစ္ခ်ိန္မွာ ျမန္မာ၀ီကီဟာလဲ အဲဒီလို အခ်က္အလက္စံုစံု ၊ အေထာက္အထား ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႔ ျဖစ္ေစဖို႔အတြက္ သူမ်ားလုပ္ေပးတာ အရင္ကလို ထိုင္ေစာင္႔ေနလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ တတ္အားသမွ် ပညာရွင္မ်ား ၊ ေက်ာင္းသားမ်ား ၊ စိတ္၀င္စားသူမ်ား ၊ ျမန္မာမွန္ရင္ အင္တာနက္လည္း အဆင္ေျပေနမယ္ဆိုရင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ နည္းနည္းခ်င္း ၀င္ေရးသင္႔တဲ့ ကိစၥတစ္ခုအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။

၀ီကီရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးရွင္မ်ားနဲ႔ ေရးဖို႔ထက္ မည္သူမဆို ၀င္ေရာက္ေရးသားျပင္ဆင္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀င္ေရးခ်င္တဲ့ သူေတြမွာ စစခ်င္း ၾကံဳရေလ႔ရွိတဲ႔ အခက္အခဲက ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္စျဖစ္လို႔ နားမလည္တာေလးေတြ ၊ ဝဒ္ဆိုက္ရဲ႕ မျပည့္စံုေသးမႈေတြေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္သြားဖြယ္ရာရွိပါတယ္။ အဲဒီ အခ်က္ေတြကို တကယ္တန္း နားလည္သူေတြက ျဖန္႔ျဖဴးေပးဖို႔ ေႏွာင့္ေႏွးေနတာေၾကာင္႔ လူသိနည္းျပီး ျပႆနာေျဖရွင္းနည္းေတြ ေရးတဲ့လူနည္းျပီး အခုလို တိုးတက္မႈနည္းေနရတယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။

ျမန္မာဝီကီရဲ႕ သေဘာက ရွာလို႔ရမယ္ ၊ ဖတ္လို႔ရမယ္ ၊ ရွာလို႔ေတြ႔တဲ့ အခ်က္အလက္ထဲမွာလဲ အမွားေတြ႔ရင္ ဒါမွမဟုတ္ ထပ္ၿပီး ျဖည့္စြက္ခ်င္ရင္ ေစတနာအေလွ်ာက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ျဖည့္စြက္လုိ႔ ရပါတယ္။ Register user တစ္ေယာက္ မဟုတ္ရင္လဲ ျပင္ဆင္လို႔ ရတဲ့အတြက္ အမွန္ကိုသာ ျပင္ဆင္ေစခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ ေရးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္ကိုလဲ ေခါင္းစဥ္အသစ္ ၊ စာမ်က္ႏွာအသစ္ ဖြင့္ၿပီး ေရးလို႔ရပါတယ္။ အေရးအသားကိုေတာ့ စြယ္စံုက်မ္းနဲ႕ ကိုက္ညီေအာင္ ခံစားခ်က္ဆိုင္ရာ အေရးအသားမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ အခ်က္အလက္ အေထာက္အထားမ်ားႏွင့္ ေရးသားေစလိုပါတယ္။ ျမန္မာ၀ီကီ ေရးသားနည္း သင္တန္းမ်ား ဖြင္႔ဖို႕ အထိကိုပါ ရည္ရြယ္ထားေၾကာင္းႏွင့္ မီဒီယာမ်ားကေနၿပီး ကူညီပညာေပးမယ္႔ အစီအစဥ္မ်ားလည္း လုပ္ဖို႔ရွိတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွလည္း ထပ္ဆင့္ျပီး ျမန္မာ၀ီကီ အေၾကာင္းကို သတင္းေပးတဲ႕ ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးေပးၾကေစခ်င္ပါတယ္။

အခုလက္ရွိ ျမန္မာဝီကီမွာ အေၾကာင္းအရာေပါင္း (၂၇၀) ေက်ာ္ပဲ ေရးထားပါေသးတယ္။ မိမိတတ္ႏိုင္သေလာက္ တစ္တပ္တစ္အား ေရးသားထားၾကမွသာ အခ်က္အလက္ျပည့္စံုတဲ့ ျမန္မာ့အြန္လုိင္း စြယ္စံုက်မ္းတစ္ခုျဖစ္လာမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အားလံုးကူညီေရးသားေပးဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း ျမန္မာဝီကီ အေၾကာင္းကို ေလ့လာေနဆဲျဖစ္လို႔ သိသမွ် အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ျမန္မာဝီကီမွ ကိုဘလူးဖိနစ္ရဲ႕ ေဆာင္းပါးကို ကိုးကားၿပီး ေရးသားထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပိုမိုစံုစံုလင္လင္ ေလ့လာခ်င္ရင္ ျမန္မာဝီကီ မွာ ေလ့လာႏိုင္ၾကပါတယ္။

ျမန္မာဝီကီအေၾကာင္းကို အသိေပးႏိုင္ဖို႔ ဓါတ္ပံုတင္ခ်င္သူမ်ားအတြက္ ဒီကုတ္မ်ားကို အသံုးျပဳႏိုင္ပါတယ္။

<img width="150" alt="MM wiki" src=" http://h1.ripway.com/minnkyansis/mmWiki New.PNG" height="190"/>

ဒါကေတာ့ ခုလက္ရွိ ျမန္မာဝီကီရဲ႕ ပံုပါ။

<img width="150" alt="MM wiki Old" src=" http://h1.ripway.com/minnkyansis/mm Wiki Old.jpg" height="190"/>

ဒါကေတာ့ အရင္က ျမန္မာဝီကီရဲ႕ ပံုပါ။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

ဇူလိုင္လ (၁၆) ရက္ေန႔ ေမာ္စကိုၿမိဳ႕ MSU (Moscow State University) ေက်ာင္း ေက်ာင္းသားေဆာင္မွာ အမွတ္တရ ဆံုေတ႔ြျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီ ေတြ႔ဆံုပြဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ အႀကံေပး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကၿပီး ၂၀၀၈ ၊ ဧၿပီလ ၄ ရက္ ( သႀကၤန္အက်ေန႔ ) က အၾကမ္းဖ်ဥ္း ရည္ရြယ္ထားခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ရဲ႕ အမွတ္တရ Website တစ္ခုလုပ္မယ့္ ကိစၥကို အတည္ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ Website မွာပါမယ့္ က႑ေတြမွာ တာ၀န္ယူႏိုင္ၾကမယ့္ အပိုင္းေတြကိုလည္း ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ ( ၁၇ ဇူလိုင္ ၂၀၀၈ ရက္ေန႔ ) ဟာ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ ျဖစ္တဲ့အားေလ်ာ္စြာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း Blogger တစ္စုဟာ MSU ေက်ာင္း ဘုရားခန္းမွာ ဓမၼစႀကၤာ တရားေတာ္ကို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ခဲ့ၾကၿပီး အခုလို ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခ်စ္တဲ့ ျမန္မာ ျပည္သူျပည္သားအပါင္း ကိုယ္၏ခ်မ္းသာျခင္း (သုခိေနာ၀) စိတ္၏ ခ်မ္းသာျခင္း (ေခမိေနာ၀) အေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုၿပီး ေဘးရန္အေပါင္းက ကင္းေ၀းပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္း ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေန႔လည္ခင္းမွာေတာ့ အမွတ္တရ ခရီးအျဖစ္ (Коломенский Парк) ပန္းၿခံနဲ႔ ဟိုခ်ီမင္း ရင္ျပင္တို႔ကို သြားေရာက္ လည္ပတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုရဲ႕ ေတြ႔ဆံုပြဲကို ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာ ရွိၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ Blogger ညီအစ္ကို ၊ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး သိရွိေစဖို႔ ၀မ္းသာစရာ သတင္းေကာင္း တစ္ခုအေနနဲ႔ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေတြ႔ဆံုပြဲလို ႏိုင္ငံအသီး သီးမွာရွိၾကတဲ့ Blogger ညီအစ္ကို ၊ ေမာင္ႏွမ မ်ားလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ ဆံုေတြ႔ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္း Blogger တစ္စုက ဆႏၵျပဳလိုက္ပါ တယ္ခင္ဗ်ာ။ Blogger မ်ား အားလံုးနဲ႔ Blog စာဖတ္သူမ်ားအားလံုး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ …….
…. ဓမၼစႀကၤာတရားေတာ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေနစဥ္ ….
……. ေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္ အမွတ္တရ ခရီး …….

မွတ္ခ်က္ ။ ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ လူကိုယ္တိုင္မလာႏိုင္ပဲ G-talk ၊ Phone မ်ားနဲ႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတဲ့ Blogger တစ္ခ်ိဳ႕ကိုလည္း ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ပါ၀င္သူအျဖစ္ အားလံုးကို ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ကိုရင္ညိန္း ၊ တင့္ထူးေရႊ ၊ နတ္သွ်င္ေနာင္ ၊ Black Dream ၊ ေမာင္ေကာင္းေအာင္ ၊ လြမ္းလုင္ ၊ မွ်ားျပာ ၊ ေရႊေရာင္ေကာင္းကင္ ၊ လင္းထြန္း ၊ လြမ္းသုခ ၊ ရတ္မြန္ ၊ ေနခ်ိဳေအး ၊ ၀ႆန္ဦး ၊ ေမာင္ႏိုင္ ၊ မီးျပတုိက္ ၊ ဇြတ္ဆိုးေလး ၊ 4Ever ၊ ထိေပ့သွ်င္ ၊ ကိုစြမ္း ၊ ကိုေအာင္ ၊ ညိမ္းညိဳ ၊ ၿဖိဳးငယ္ ၊ ေအာင္ဦး ၊ နန္းထိုက္၀င္း ၊ မင္းေ၀ ၊ တင္ႏြယ္ေမာင္ ၊ သုခရိပ္ ၊ မင္းက်န္စစ္ ၊ အလြမ္းေရာင္ ၊ ေစာမ႑ိဳင္ ၊ အညာသားေလး ၊ ေမာင္ငယ္ ၊ ေမာင္သုည ၊ လြမ္းေစ (ျမန္မာျပည္) ။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

ရင္ဆုိ႔တယ္
မင္းစကားသံၾကားရတာ
ဒါနဲ႔မ်ားေတာင္မွ
“ကုိယ္စုိက္ပ်ဳိးသေလာက္
ရိတ္သိမ္းရတယ္” တဲ့
စကားပုံအမွားႀကီး
ငါစုိက္ပ်ိဳးခဲ့တာ
(၁၅၀၀)ဧကတစ္ခုလုံး
ထြန္ယက္ႀကဲခဲ့ရတဲ့ ေမတၱာတရားေတြ
ဖ်န္းပက္ခဲ့ရတဲ့ ႏွလုံးေသြးေတြ
ကြင္းျပင္တစ္ခုလုံး ေစြးေစြးနီလုိ႔
တကယ္ရိတ္သိမ္းခဲ့ရတာ
တစ္ပင္တည္းပါကြယ္
“အခ်စ္ေရ...” တဲ့
ငါ့ရင္ခြင္တစ္ခုလုံး
မုိးသားေတြအုံ႔မႈိင္း
မုန္တုိင္းထန္ေစတဲ့ စကားလုံးပါပဲ
ရင္နာတယ္
ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိးေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ေမတၱာ
ထားရွိခဲ့တဲ့အၾကင္နာေတြအတြက္
ရရွိလုိက္တာ
“အားနာလုိ႔” တဲ့လား
မခ်စ္ပါနဲ႔ကြယ္
အားနာပါးနာမင္းခ်စ္ေနမယ့္အစား
ရက္ရက္စက္စက္ထားခဲ့တာမွ
ငါေျဖသာပါအုံးမယ္
သြားပါေတာ့ကြယ္
ငါ့မ်က္ရည္စက္ေတြ
မင္းအတြက္ထပ္မက်ခ်င္ဘူး
မင္း၀ဋ္လည္မွာစုိးတယ္...။ ။

“သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ခံစားခ်က္ေလးက ဒီကဗ်ာေလးျဖစ္သြားခဲ့တယ္”

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

စာေမးပဲြခန္းတစ္ခန္းအတြင္း ေကာင္ေလး ၁ ေယာက္ႏွင့္ ေကာင္မေလး ၁ ေယာက္ တဲြလွ်က္က်ေသာ ခုံတစ္ခုံ၌ျဖစ္သည္။
ေကာင္မေလး။ ။ “ဟိတ္လူႀကီး၊ က်ဳပ္ကို ေမးခြန္းနံပါတ္ (၃) ရဲ႕အေျဖေလး ေျပာျပပါလား”
ဟုေျပာလုိက္ရာ သူကုိယ္တုိင္ပင္ စာေမးပဲြမေျဖႏုိင္လုိ႔ စိတ္ညစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႔ကုိ “ဟိတ္လူႀကီး” ဟုေခၚလုိက္ေသာေၾကာင့္ ေကာင္ေလး အလြန္ေဒါသ ထြက္သြားသည္။ သူႏွင့္ဆုိလွ်င္ အသက္ရြယ္တူေလာက္ သာရွိမည္။ သုိ႔ႏွင့္ ေဒါသကုိထိန္းကာ ေကာင္မေလးဘက္သုိ႔လွည့္မၾကည့္ပဲ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေနလုိက္သည္။ ခဏၾကာေတာ့ အထက္ကအတုိင္း ထပ္ေျပာျပန္သည္။ ေကာင္ေလးလဲ ႀကိဳးစားၿပံဳးလုိက္ၿပီး ေကာင္မေလး ဘက္သုိ႔လွည့္ၾကည့္ကာ
ေကာင္ေလး။ ။ “ ကုိကုိ.. ကၽြန္မကုိ ေမးခြန္းနံပါတ္ (၃)ရဲ႕အေျဖေလး ေျပာျပပါလား ရွင္... လုိ႔ေျပာရင္ အေျဖကုိငါေျပာျပမယ္”
ဟု ေျပာၿပီး သူ႔ေမးခြန္း၏အေျဖကုိ ဆက္၍စဥ္းစားေနေလသည္။ ေကာင္မ ေလးခမ်ာ ရွက္စိတ္ျဖင့္ မ်က္ႏွာႀကီးနီရဲေနသည္။ စာေမးပဲြခန္းထဲမွာမုိ႔ ျပန္ၿပီးေတာ့လဲ ရန္မေတြ႕ရဲျဖစ္ေနသည္။ ေျဖဆုိခ်ိန္ကလဲျပည့္ခါနီးေတာ့ ေကာင္မေလးခမ်ာ စိတ္ဒုန္းဒုန္းခ်ကာ ေကာင္ေလးကုိ “ကုိကုိ” ဟု တုိးတုိးေလးေခၚလုိက္ေလသည္။
ေကာင္ေလး။ ။ “မၾကားရဘူး”
ဟုေျပာၿပီး အၾကည့္လႊဲသြားသည္။ ေကာင္မေလးခမ်ာ ရွက္ေနရင္လဲ မထူး ေတာ့ၿပီမုိ႔ အသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ ထပ္ေခၚၿပီး
ေကာင္မေလး။ ။ “ကုိကုိ ကၽြန္မကုိ ေမးခြန္းနံပါတ္ (၃) ရဲ႕အေျဖေလး ေျပာျပပါလားရွင္” လုိ႔ေျပာလုိက္ရာ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးဘက္သို႔ လွည့္ၾကည့္ၿပီးေျပာလုိက္ပုံက
ေကာင္ေလး။ ။ “ကုိကုိလဲ မင္းလုိပါပဲကြယ္...”...။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

“ဖုိးေထာင္”
အေဖမရွိ၊ အေမမရွိ၊ ေဆြမ်ဳိးကင္းမဲ့ၿပီး ငယ္စဥ္ကတည္းက ယခုအရြယ္အထိ တစ္ေကာင္ ႂကြက္ဘ၀ႏွင့္ အက်ည္းတန္ခက္ထန္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ္လည္း အလြန္ျဖဴစင္ရုိးသားၿပီး သူတစ္ပါးအေပၚ ေစတနာအျပည့္ႏွင့္ ကူညီေပးတတ္သည္။ တစ္ရြာလုံးက ဖုိးေထာင္ကုိ ခ်စ္ၾကသည္။ လုိအပ္လွ်င္ ေခၚခုိင္းတတ္သလုိ ေပးစရာေႂကြးစရာရွိရင္လည္း ဖုိးေထာင္ အတြက္ အားလုံးက ေစတနာအျပည့္ရွိၾကသည္။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ထင္းခဲြ၊ ေရခတ္၊ ႏြား ေက်ာင္း အလုပ္ေတြနဲ႔ပင္ ဖုိးေထာင္ဘ၀ကုိ ျဖတ္သန္းလာခဲ့သည္မွာ ယခု လူပ်ဳိအရြယ္ပင္ ေရာက္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ မႏွစ္က တစ္ရြာလုံး၏ေကာင္းမႈအေၾကာင္းျပဳ၍ ဦးပဥၨင္း ၀တ္ခဲ့ရေလ သည္။ ဖုိးေထာင္သည္ တစ္ရြာလုံးကုိ သူ႔ေမြးေက်းဇူးရွင္အျဖစ္ စိတ္၀ယ္ရည္စူးကာ အၿမဲ တမ္းေအာက္ေမ့လွ်က္ရွိေလသည္။ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် သူ႔အတြက္ စားဘုိ႔ေသာက္ဘုိ႔အျပင္ အ၀တ္အစားကအစ ဘာမွပူပင္စရာမလုိ။ သူ၏အိပ္ယာကား ဆရာေတာ္ဦးေခမာ၏ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသာ ျဖစ္ေလသည္။ ဆရာေတာ္၏ေ၀ယ်ာ၀စၥကုိ အမ်ားဆုံးလုပ္ ေပးသူမွာလဲ ဖုိးေထာင္ပင္ျဖစ္သည္။ ယခုအရြယ္အထိ ဆရာေတာ္၏ ဆုံးမသြန္သင္မႈ ေအာက္မွာ ႀကီးျပင္းလာသကဲ့သုိ႔ ဆရာေတာ္ကလည္း ဖုိးေထာင္၏ရုိးသားမႈ၊ တစ္ ဘက္သားအေပၚ ေစတနာထားမႈတုိ႔အတြက္ ပီတိျဖစ္ရကာ အၿမဲတမ္းသာဓုေခၚေလ့ ရွိသည္။
တစ္ေန႔ အေပါင္းအသင္းမ်ား၏ ေစတနာေဇာျဖင့္ တြန္းပင့္မႈေၾကာင့္ ဖုိးေထာင္တစ္ေယာက္ ရြာသူႀကီး၏သမီးမၾကင္လွကုိ လူပ်ိဳစကားေျပာမိေလသည္။ သူကုိယ္တုိင္ကလည္း မၾကင္လွ ကုိ အရင္ကတည္းက ခ်စ္မိေနခဲ့သူျဖစ္သည္။ ဖုိးေထာင္၏ရုိးသားေသာ စိတ္ထား ကုိသိ၍ စိတ္မဆုိးေသာ္လည္း ေျပာဖန္မ်ားလာေတာ့ မၾကင္လွအတြက္ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္လာသည္။ မၾကင္လွသည္ ၿမိဳ႕က သူေဌးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ရန္ လူႀကီးခ်င္း သေဘာတူၿပီးသားျဖစ္သည္။ ဒါကုိ ဖုိးေထာင္ကမသိ။ဖြင့္ေျပာခ်င္ေသာ္လည္း ဖုိးေထာင္ကုိ သနားေသာစိတ္ႏွင့္ပင္ မေျပာျဖစ္ခဲ့။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ “ဘႀကီးေအာင္ ထြင္းေနတဲ့ ယမင္းရုပ္ေလး ကၽြန္မကုိလက္ေဆာင္ေပးရင္ ကုိဖုိးေထာင္ကုိျပန္ခ်စ္ပါ့မယ္” လုိ႔ ဖုိးေထာင္အား ႏွစ္သိမ့္စကားဆုိလုိက္ေလသည္။ ဖုိးေထာင္တစ္ေယာက္ အားရ၀မ္းသာႏွင့္ ဘႀကီးေအာင္ဆီသုိ႔ အေျပးအလႊားသြားကာ “ဘႀကီးေအာင္ ဒီယမင္းရုပ္ေလး က်ဳပ္ကုိေပး ပါလားဗ်ာ” လုိ႔ ေတာင္းမိတယ္။ ဘႀကီးေအာင္ကလည္း ဖုိးေထာင္ ဘာေၾကာင့္ လုိခ်င္ မွန္းမသိပဲ “ဒီ ယမင္းရုပ္ေလးက ေရာင္းဘုိ႔ ဖုိးေထာင္ရ၊ ေငြ တစ္က်ပ္ခဲြရရင္ ေရာင္းမယ္” လုိ႔ ရယ္ရယ္ေမာေမာႏွင့္ ေျပာလုိက္ေလသည္။
ဒီလုိနဲ႔ ဖိုးေထာင္တစ္ေယာက္ ယမင္းရုပ္ေလးကုိ၀ယ္ဘုိ႔(မၾကင္လွရဲ႕ အေျဖစကားကုိ ၾကားရဘုိ႔) ပုိက္ဆံစုေတာ့သည္။ အရင္က ေငြဆုိတာ ဖုိးေထာင္ဘာမွနားမလည္၊ တန္ဘုိး မထားတတ္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုမူ တစ္ပဲ၊ တစ္ျပားကအစ သူ႔အတြက္ တန္းဘုိးရွိေနေလၿပီ။ စိတ္ကူးေတြပင္လယ္ေ၀ၿပီး မအိပ္ႏုိင္၊ မစားႏုိင္ႏွင့္ အလုပ္ေတြသာ ဖိလုပ္ေနသည္။ ထမင္းေႂကြးရင္လဲမစား၊ အ၀တ္အစားေပးရင္လဲမယူပဲ လုပ္အားခအတြက္ ပိုက္ဆံသာ ေတာင္းသည္။ “မိန္းမယူဘုိ႔ ပုိက္ဆံေတြစုေနတာလား ဖုိးေထာင္ရဲ႕” ဟုေမးၿပီး ေနာက္ ေျပာင္ၾကသည့္အခါ “မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ပါဘူး” ဟု အေၾကာက္အကန္ျငင္းတတ္သည္။ ရုိးသားၿပီး အရွက္အေၾကာက္ႀကီးေသာ ဖုိးေထာင္အဘုိ႔ ဘယ္သူဘာေမးေမး ဘာမွျပန္ မေျပာႏုိင္ရွာ။ အရင္နဲ႔မတူ အလြန္ေျပာင္းလဲလာေသာ ဖုိးေထာင္ၾကည့္ၿပီး တစ္ရြာလုံးက တအံ့တၾသျဖစ္ေနၾကသည္။ “ဘႀကီးထူးကုိ ႏြားေက်ာင္းေပးတဲ့ေန႔က ႏွစ္ျပား၊ အရီးေလး ေဒၚႏုကုိ ထင္းခဲြေပးတဲ့ေန႔က တစ္ျပား” စသည္ျဖင့္ လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားကုိ ခ်ိဳးကာ ခ်ိဳးကာ ပုိက္ဆံစာရင္းတြက္ရ၊ စစ္ရသည္မွာ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ်ျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖင့္ တစ္ျပား တုိးလွ်င္ တစ္မ်ိဳး၀မ္းသာလွ်က္ စုေဆာင္းလာခဲ့ရာ ဖုိးေထာင္၏စိတ္ကူးယဥ္အိမ္မက္တုိ႔ အေကာင္အထည္ေပၚမည့္ ေငြတစ္က်ပ္ခဲြ ျပည့္ေသာေန႔သုိ႔ ေရာက္ခဲ့ေလသည္။
ဥပုဒ္ေန႔ျဖစ္သျဖင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္လဲ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။ ဆရာေတာ္ကုိ ေလွ်ာက္တင္ဘုိ႔ မ၀ံ့သျဖင့္ ေ၀ယ်ာ၀စၥအားလုံးၿပီးစီးေအာင္ လုပ္ေနရသည္။ ဖုိးေထာင္၏ စိတ္အာရုံတြင္မေတာ့ ယမင္းအရုပ္ေလးႏွင့္ မၾကင္လွမ်က္ႏွာကုိသာ ျမင္ေယာင္လုိ႔ ေနေလသည္။ ေ၀ယ်ာ၀စၥအားလုံးၿပီးစီးၿပီျဖစ္လုိ႔ “ရြာထဲကုိ ခဏေလာက္သြား ခ်င္ပါတယ္ ဘုရား” ဟု ဆရာေတာ္အားတင္ေလွ်ာက္ကာ ဖုိးေထာင္တစ္ေယာက္ အားရ၀မ္းသာ ႏွင့္ေျပးအလာ ဘႀကီးေအာင္ရဲ႕အိမ္သုိ႔အေရာက္ မၾကင္လွသည္ ၿမိဳ႕ကသူေဌး၏ ဘယ္ဘက္လက္ကုိတြဲထားၿပီး သူေဌး၏ညာဘက္လက္ထဲတြင္မေတာ့ ယမင္းရုပ္ေလး။ ဖုိးေထာင္ ဘႀကီးေအာင္အနားသုိ႔ေျပးသြားၿပီး “ဘႀကီးေအာင္ က်ဳပ္ကုိ ေငြတစ္က်ပ္ခဲြ နဲ႔ေရာင္းမယ္ဆုိ၊ က်ဳပ္၀ယ္မယ္ေလ၊ ေရာ့ ဘႀကီးေအာင္ ေရာ့” ဟု ေျပာရင္း ေငြတစ္က်ပ္ ခဲြကုိ အတင္းထုိးေပးေလသည္။ ဘႀကီးေအာင္ ဘာမွျပန္မေျပာႏုိင္ရွာ။ “က်ဳပ္ကုိေရာင္း ပါဗ်ာ၊ ဒီ ယမင္းရုပ္ေလးကုိရမွ မၾကင္လွက က်ဳပ္ကုိျပန္ခ်စ္မွာမုိ႔ပါ ဘႀကီးေအာင္ရယ္” ဟု မ်က္ရည္စက္လက္ႏွင့္ေျပာေလေတာ့ ဘႀကီးေအာင္က ဖုိးေထာင္ကုိ ဂရုဏာသက္ စြာၾကည့္ၿပီး “ေဟာဒီသူေဌးေလးကုိ ေငြတစ္ဆယ္နဲ႔ေရာင္းလုိက္ၿပီ ဖုိးေထာင္ရဲ႕” ဟုေျပာ လုိက္ေလသည္။ ဘႀကီးေအာင္ကုိၾကည့္လုိက္၊ မၾကင္လွဘက္ကုိလွည့္ၾကည့္လုိက္ႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တုိ႔ဆုံးရႈံးၿပီး ဆုိ႔နင့္ေၾကကြဲေနေသာ ဖုိးေထာင္တစ္ေယာက္ စကားတစ္ခြန္း ပင္မဆုိႏုိင္ရွာေတာ့။ မ်က္၀န္းအစုံမွ စီးက်လာေသာမ်က္ရည္တုိ႔ကုိသုတ္ကာ “ဘႀကီးေအာင္ညာတယ္၊ မၾကင္လွညာတယ္၊ ဘႀကီးေအာင္ညာတယ္၊ မၾကင္လွ ညာတယ္” ဟုေအာ္ဟစ္ကာ ထြက္ေျပးသြားေလေတာ့သည္။
ယခုအခါတြင္ကား ထုိရြာကေလး၏အေနာက္ဘက္ ႏြားစားက်က္အနီး ထိန္ပင္ႀကီး၏ ေတာင္ယြန္းရွိ သခ်ိဳင္းကုန္းတြင္ အုတ္ဂူေလးတစ္လုံးကုိ ေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။ အုတ္ဂူလႈိဏ္၀ အဂၤေတတြင္သြင္းႏွံထားေသာ ေက်ာက္ျပားငယ္ထက္တြင္ကား “လုိ၍မရေသာ ဆင္းရဲ” ဟုစာတမ္းေရးထုိးထားပါသည္။

ကုိးကား။ ။ မင္းသု၀ဏ္၏ “ဘႀကီးေအာင္ညာတယ္” ၀တၳဳတုိ။
၀န္ခံခ်က္။ ။၄င္းစာအုပ္အား ဘေလာ့တစ္ခုမွရယူပါသည္။ မမွတ္မိေသာေၾကာင့္ ဘေလာ့လိပ္စာေဖာ္ျပမေပးႏုိင္ျခင္းအတြက္ ဘေလာ့ပုိင္ရွင္အား ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

ေနာင္ေတာ္
ေရစစ္ယူခဲ့ကြာ…
ဆံုေတြ႔မႈအတြက္ ခ်ီးယားစ္ၾကရေအာင္။

တို႔ခ်ီးယားစ္နဲ႔ ေရစစ္
နာဂစ္ဝင္ေမႊသလို တစစီကြဲ
အလြဲလြဲမို႔ အတြဲခက္လွခ်ည့္ ညီေတာ္ရ။

တို႔ေသာက္မယ့္ ဒီဘရန္းမွာ
အရသာအျပင္ စကားလံုးေတြပါ
ပါေသးတယ္ ေနာင္ေတာ္ရ
ဒါ့ေၾကာင့္ ဘရန္းထဲက
ကသန္းကရမ္းစကားေတြပါ မေသာက္မိေအာင္
ဒီေရစစ္နဲ႔ စစ္ခ်လုိက္မယ္..
ေတာ္ရာမွာသာက်န္ခဲ့ရေအာင္ေပါ့ကြာ။

နားလည္မႈခ်င္း ေပါင္းကူးထားတဲ့
ရင္ဘတ္ႏွစ္ခုထဲကို စကားလံုးေတြ မစစ္ထားတဲ့
ဘရန္းေတြ ဝင္ခဲ့ရင္ေတာင္
ကသန္းကရမ္းစကားေတြအစား
ဆက္ေလွ်ာက္မယ့္မွတ္တိုင္ေတြဆီ
ညီရင္းအကုိေတြလုိ ေပးဆပ္နားလည္ျခင္းေတြနဲ႔
ေမတၱာမယိုင္ပဲ တဲြလက္ၿမဲစြာတည္ေနမယ့္
သစၥာစကားေတြက ေနရာယူၾကမွာပါ ညီေတာ္ေရ..။ ။

ကဲ ! ခ်ီးယားစ္...

က်န္စစ္ ႏွင့္ အညာသား ခ်ီးယားစ္မလုပ္ခင္ ေရးဖြဲ႕သည္။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

၂၃ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔ေလးျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔ေလာကထဲသုိ႔ က်ေနာ့္ကုိ ေမြးဖြါးသန္႔စင္ ေပးလုိက္ေသာ အနႏၲဂုိဏ္း၀င္မိဘႏွစ္ပါးအား ရွိသုံးခါခိုးရုိက်ိဳးပါ၏ (ေသာက္ၿပီးရင္ ကန္ေတာ့ဘုိ႔ ေမ့သြားမွာစုိးလုိ႔ :P) ။ ေမြးေန႔ကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဆင္ႏႊဲဘုိ႔ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တာ အႀကိမ္ေပါင္း မနည္းေတာ့ပါဘူး။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ စိတ္ကူး အိမ္မက္တုိ႔ကုိ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ့္စိတ္ကူးေတြ အေကာင္အထည္ ေပၚတဲ့ ေန႔ဟာ ဒီေန႔(ပထမဆုံးအႀကိမ္) ပါပဲခင္ဗ်ာ။ က်ေနာ့္ေမြးေန႔ကုိ လာေရာက္အားေပး ၾကတဲ့ ကုိကုိမမအားလုံးကုိ အမ်ားႀကီးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ကုိကုိမမမ်ားအတြက္ ေမြးေန႔အစီအစဥ္

ေမြးေန႔ကိတ္

စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ား

Happy Birthday


ညီေတာ္ေမာင္ အခ်စ္တုံးေလး “ေမာင္က်န္ရစ္”ရဲ႕ က်ေနာ့္အတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ပါ။

မင္းဘဝအခ်ိန္ေတြရဲ႕ ငါးပံုတစ္ပံုကို
ငါနဲ႔အတူ တလိမ့္ေကာက္ေကြး စီးေမ်ာခဲ့ၾကၿပီး
လက္ေမာင္းေသြးေဖာက္ သစၥာေရမေသာက္ပဲ
ညီအစ္ကိုေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့ မင္းနဲ႔ငါ
ဘဝအစိတ္အပိုင္းေတြ အားလံုးထြင္းေဖာက္လို႔
အတၱဆိုတာ တစ္ေယာက္ရဲ႕ေကာင္းက်ိဳးတေယာက္ ျဖည့္ျခင္းပဲ။
ဝမ္းနည္းမႈဆြတ္ပ်ံတိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းလြန္႔လူးတိုင္း
တူတူစားသံုးခဲ့ၾကတာ ေမ့ႏိုင္စရာမွ မဟုတ္တာ။
မင္းမိသားစုရဲ႕ ျမင့္မိုရ္လို ထူမတ္ထားတဲ့မင္း
ငါ့အတြက္ သူငယ္ခ်င္းလည္းဟုတ္ အစ္ကိုဆိုလည္း ဟုတ္တယ္။
ဒီေန႔ဟာ မင္းဘဝလမ္းၾကမ္းၾကမ္းရဲ႕
(၂၃) ဆိုတဲ့ မွတ္တိုင္တခုေပါ့…
ဒီေန႔ ဒီရက္မွစၿပီး ကံေကာင္းျခင္းေတြစီးနင္းရင္း
ပီတိေတြစားသံုးလို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့
ကမာၻတစ္ခု မင္းဖန္တီးႏိုင္ပါေစ သူငယ္ခ်င္း။
က်န္ေနတဲ့ မင္းဘဝအပိုင္းအစေတြမွာ
ငါဆိုတဲ့ မင္းသူငယ္ခ်င္း မင္းညီတစ္ေယာက္
ေဘးမွာအၿမဲရွိေနတယ္ဆိုတာ ယံုေပးထားလိုက္ေတာ့ကြာ။

ေမာင္ႏွမအရင္းပမာ ခ်စ္ခင္ရေသာ အစ္မေတာ္ “အစိမ္းေရာင္မိန္းကေလး” ရဲ႕ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ကဗ်ာေလးပါ။

ေမာင္ေလးသုိ႔…

ႏွစ္ဆယ့္တစ္ ဇြန္
အသက္တစ္ႏွစ္လြန္
အေဟာင္းေတြ ေမ့ထား
ေမာင္အညာသား...
ဘ၀ခရီး ေရွ႕ဆက္
ဇြဲမာန္အျပည့္နဲ႔
ႏွစ္ဆယ့္ေလးအတြက္ အားအင္ထည့္...
စိတ္ႏွလံုးသား ျဖဴစင္ရွင္းေစ
ဘ၀ခရီး စမ္းလိုေအးေစ
ပညာဥာဏ္အသိ ဓားလိုထက္ေစ
ရည္ရြယ္ခ်က္ထား ပန္းတိုင္ေရာက္ေစ

အမိေကာင္းသား ပီသေစ...
ျမတ္ဆႏၵနဲ႔ ဆုမြန္ေျခြ
ႏွစ္ေပါင္း တစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္ တည္ပါေစ...

“က်ေနာ့္ေမြးေန႔ကုိ လာေရာက္အားေပးၾကတဲ့ ကုိကုိမမမ်ားအားလုံးကုိ Record လုပ္ထားမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရွိစုမဲ့စုေလးနဲ႔ ေမြးေန႔ပြဲလုပ္လုိက္ရသျဖင့္ အညာသား ဆီမွာ လုံခ်ည္တစ္ထည္သာက်န္ပါေတာ့ေၾကာင္း၊ ေမြးေန႔ပြဲၿပီးတာနဲ႔ ကုိကုိမမမ်ား ဆီသုိ႔ တစ္အိမ္ တစ္ရက္ လုိက္လံစားေသာက္မွာျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပး ေၾကညာအပ္ပါသည္ခင္ညာ”

(ဓာတ္ပုံတစ္ခ်ိဳ႕အား http://myanmarbamar.blogspot.com/ မွ ရယူပါသည္။)

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

အမ်ိဳးမ်ိဳးေပတဲ့ ကုိးကုိးစေန က
တင္ဇာေမာ္ကုိ အရင္အပါေခၚကာ
သိမ္းျမစ္ကုိပတ္ေနၿပီး
က်က္သေရတုိးတဲ့ မေမမုိး က
အႏုပညာကုိ အတုထြင္ကာ
အေကာင္းျမင္ေနသူေပါ့ဗ်ာ။
အတင္းအၿမဲေျပာတဲ့ ဂရင္းဂဲလ္ေခ်ာ ရဲ႕နာမည္ကေတာ့
အၿမဲတစ္ကယ္ “လဲလည္” တဲ့။
အသြင္ထူးေနတဲ့ ခင္ဦးေမ က
တိမ္ကြယ္ကာ အိမ္လည္ထြက္ေနရဲ႕။
ပန္းခရမ္းျပာ က ၀မ္းပန္းတသာနဲ႔
နတ္ျမင္းပ်ံကုိစီးၿပီး ဘ၀င္ေႏြးေအာင္
သမင္ေလးေတြအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း။

အလြမ္းေတြနဲ႔ ပန္းခေရ က
စမ္းေရမွာ ပန္းအေႂကြေတြေငး
အေတြးေလကာ ေမြးေဖေဖကုိ တမ္းတေနရဲ႕။
ဆူးလင္းသစ္ ကေတာ့
ခ်စ္ေသာကမာၻ သာယာေလေအာင္
အလင္းေရာင္ေဖးကူ ႀကိဳးစားေနသူပါ။
ရည္မြန္ က နီယြန္ေတြၾကားမွာ
အရႈံးမ်ားကုိ ႏွလုံးသားမွာကဗ်ည္းထုိး
ေစာင္းကုိတီးကာ ေက်ာင္းအုိႀကီးကုိလြမ္းေနသတဲ့။
မေနာေျမကုိ အေမာေျပလြမ္း
တမ္းတမႈေတြအတိ ဇနိ ကေတာ့ရုိးသားေနဆဲ။
အရႈပ္ေတြလုပ္မိလုိ႔ အလုပ္ေတြရႈပ္
အေၾကာင္းဖန္ကာ ေတာင္းပန္ေနသူက စမုိင္းလ္ေမ။
ဘေလာ့ေလာကကုိ က်ေနာ့သေဘာဗ်ဆုိၿပီး
စီေဘာက္မွာ အတည္ေပါက္နဲ႔ေလွ်ာက္ေရးေနသူေတြကုိ
ဖူးဖူး က အရူးအမူးေတာင္းပန္ေနသဗ်။
ကုသိုလ္ျပဳယူ ရြာအလွဴေတြ၀ယ္
ကြယ္ရင္အျပတ္တီးတတ္တဲ့ ၾကယ္စင္နတ္သမီး က
ႏွလုုံးသားဒုိင္ယာရီမွာ အရႈံးမ်ားမပုိင္ပါသည္ဆုိေပမယ့္
အလြမ္းေပၚအလြမ္းေတြဆင့္ ရင္နင့္ေနသူေပါ့။

“စာေမးပဲြမ်ားႏွင့္နပန္းလုံးေနေသာေၾကာင့္ ပုိ႔စ္တင္တာေနာက္က်ျခင္းကုိ မမ(မ)ေရႊေခ်ာ မ်ား ေရႊစိတ္ေတာ္မညွဳိးေစရန္အလုိ႔ငွါ အေနာ္အညာသားေလးမွ ေတာင္းပန္အပ္ပါေၾကာင္း”

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

စမ္းေရသံက အလြမ္းေျဖရန္
ကဗ်ာေလးတင္ထားသလုိ
က်ေနာ္နဲ႔ အတင္းရန္ျဖစ္တဲ့
မင္းက်န္စစ္ရဲ႕ မလွမပကမာၻမွာေတာ့
သာဓုေခၚဘုိ႔ ေမာင္းတီးေနေလရဲ႕။
BlackDream က (တာ၀န္)မပ်က္မယြင္းပဲ
ရုရွားကလပ္ကုိ အျပတ္အသားႏွပ္ကာ
အႏုိင္ရရွိေၾကာင္း သတင္းေကာင္း..။
အေက်ာမခံႏုိင္တဲ့ ေစာမ႑ိဳင္ ကေတာ့
သတင္းမေကာင္းတဲ့ မင္းအေၾကာင္းကုိေတြးေနၿပီး
ေျပာင္လြန္းတဲ့ ေနာင္ထြန္းကေတာ့
အျပာေရာင္ကုိ ဘာလေခ်ာင္(ေၾကာ္) လုိၾကိဳက္သတဲ့။
အျမတ္ဘ၀င္ေထာင္တဲ့ နတ္သွ်င္ေနာင္ရဲ႕
စာေတြကုိေတာ့ မဖတ္ခ်င္ေပါင္။
ၿဖိဳးငယ္ကလဲ အဖုိးတကယ္မျဖတ္ႏုိင္တဲ့
ခ်စ္သူ႔ Birthday က်င္းပေပးတယ္။
ကေလာင္ပုိင္တဲ့ ေမာင္ႏုိင္က
အလ်ဥ္းဆုိးတဲ့ Window ျပႆနာရွင္းေနၿပီး
အၾကံထူးတဲ့ ၀ႆန္ဦးက
ေျမမွာဟစ္ေႂကြးကာ
အေမကဗ်ာအသစ္ေလး တင္ထားတယ္။
အတင္းေညွာ္တဲ့ (ကုိ)၀င္းေဇာ္က
ကမာၻ႔ပတ္၀န္းက်င္ကုိ အလွမျပတ္မယြင္းေအာင္ ထိန္းသိမ္းေနသူပါ။
အဇၩတၱျပခန္း က အလြမ္းေတြစာဖဲြ႕
ကဗ်ာနဲ႔သက္ေသတည္ကာ မ်က္ရည္ၾကည္ေတြက်ေနရဲ႕။
ဖုိရင္ထိန္းရမယ့္ ကုိရင္ညိန္းက
အျမတ္ေျပေအး သက္ရွည္ေဆးေတြေႂကြးေနတယ္။

ဗုိလ္တစ္ေထာင္းသားက အခ်ိဳအေခ်ာင္ေတြစားၿပီး
ဂုိေထာင္ၾကားမွာ သူ႔ဘေလာ့ကိုပစ္ထားတယ္။
အခ်ိဳေရာင္းခ်င္တဲ့ ကုိေကာင္းကင္က
စာေမးပဲြနဲ႔နပန္းလုံးေနသဗ်။
ၾကဳိင္သင္းေဘးျဖာ မဒုိင္က်င္းေက်းရြာမွ
မျပဳမျပင္ေၾကာင္လုိေခ်ာတဲ့ ဘုတလင္ေမာင္ညိဳေခ်ာက
ေမြးေမေမအတြက္ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္စကား။
အပ်ိဳကညာမ်ားေဆြးတဲ့ ကုိရြာသားေလးကေတာ့
အိပ္ေနတုန္းပဲဗ်။
အလြမ္းေတြ စမ္းေရလုိစီးေနတဲ့ လြမ္းေစႀကီးက
အသစ္ထြင္ကာ အခ်စ္၀ကၤပါကုိ ပတ္ေနတယ္။
အပုိမပါတဲ့ ဂ်ိဳကာက
ေ၀းေနပူေဆြး ခ်စ္သူေလးကုိ
ျပန္လာပါ အဖန္တရာေခၚေနသဗ်ာ။
အေတြးမွတ္စု မေႏွးဖတ္ရႈခ်င္ရင္ေတာ့
မီးျပတုိက္ ဆီကုိသြားၾကေလာ့…။
တစ္ခ်ိန္တုန္းကအမွတ္တရေတြြ ကေတာ့
မသိျခင္း…မသိျခင္း ေတြပဲရွိတယ္။
အပ်ိဳမ်ားရႈိးတဲ့ ကုိသားစုိး ကေတာ့
ေရႊအုိးထမ္းကိန္းျမင္တယ္ဗ်။
ဂစ္တာနဲ႔ဂီတ..မပီမသျဖည္ခ်ကာ
freshup ကေတာ့ ထက္ျမက္ေနၿမဲ။
အေပ်ာ္တက္မက္တဲ့ (ကုိ)ေက်ာ္သက္လက္ က
အလွတရားကုိ ကမာၻ႕ဖလားလုိ တန္ဘုိးထားတဲ့သူပါ။
တိမ္တစ္ဘက္အစြန္မွ အိမ္မက္အလြန္ကေတာ့
အျမတ္ႀကီးတဲ့ နတ္သမီးကုိ မျပတ္ညည္းေနတဲ့သူေပါ့။
ေခ်ာင္တုိးတဲ့ ေမာင္မ်ိဳး ရဲ႕ရင္ထဲမွ
အသဲတစ္စုံက ထြက္ေပါက္မဲ့ေနတယ္ ဆုိပဲ။
ျဗဳတ္စျဗင္းေတာင္း ေမာင္ေမာင္ေဇာင္း က
ေစာဒကအထာနဲ႔ ေရာသမကဗ်ာေရးထားၿပီး
အတဲြညီတဲ့ သရဲနီီီ ေတြကေတာ့
ပန္းတုိင္ဆီ အလွမ္းၿပိဳင္ညီ ခ်ီတက္ေနဆဲ။
လူမမယ္ေသးတဲ့ ညီမေလးအတြက္
ညိမ္းညိဳ က ကဗ်ာတစ္ပုဒ္တင္ထားသဗ်။
လြမ္းတာကုိ က်မ္းစာလုိ သမုတ္
မဟုတ္မဟတ္ေတြေရးထားသူက ကုိခ်ီရြန္။
အပ်ိဳဆုိးမမက္တဲ့ ကုိစုိးထက္္ နဲ႔
ရစ္မူးေနတဲ့ တင့္ထူးေရႊ ႊတုိ႔ကေတာ့
ဘေလာ့ပိတ္သြားေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ာ...။ ။

မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိမွ နစ္နာေစလုိေသာ ဆႏၵမပါရွိပါ။ က်ေနာ့္ပုိ႔စ္တြင္ စာဖတ္ ပရိတ္သတ္အား စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ တစ္စုံတစ္ရာျဖစ္ေစေသာ စကားမ်ား၊ ရုိင္းပ် ေသာစာသားမ်ား ပါ၀င္ခဲ့လွ်င္ အႏူးညြတ္ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ ခင္မင္မႈကုိသာ အဓိ ကထား၍ ေရးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဘေလာ့ဂါညီအစ္မမ်ားအတြက္ ေရးသားေနဆဲျဖစ္သျဖင့္ ဆက္ရန္ရွိပါေသးသည္။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

“ဂြီ…ဂြီ..”

ရထားေပၚေရာက္မွ အိမ္သာတက္ခ်င္ေနသည္။ မေန႔ညက အားရပါးရစားလာခဲ့တဲ့ ပဲဟင္းက ေကာင္းေကာင္းႀကီးႏွိပ္စက္ေနေလၿပီ။ ဒုကၡေတာ့ေရာက္ၿပီ။ ျပန္ဆင္းဘုိ႔လဲ အခ်ိန္မမွီေတာ့။ ရထားက ဥၾသရွည္ႀကီးဆဲြကာ တေရြ႕ေရြ႕ႏွင့္ထြက္ခြါစျပဳေနေလၿပီ။ “ဘူတာရပ္ေနစဥ္ အသုံးမျပဳရ” ဆုိေသာေၾကာင့္ စိတ္တုိတုိႏွင့္ေအာင့္ထားရသည္။ ဘူတာႏွင့္နည္းနည္းေ၀းေတာ့ ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲက အသင့္ပါလာေသာ တစ္ရႈးစ အနည္းငယ္ၿဖဲဆုတ္ကာ အိမ္သာဆီသုိ႔ထြက္ခဲ့ေလသည္။ အိမ္သာသုိ႔သြားရာလမ္းတစ္ ေလွ်ာက္ ထမင္းသုတ္၊ ကြမ္းယာ၊ ေဆးလိပ္ေရာင္းေသာ ေစ်းသည္မ်ား၊ ပစၥည္းေနရာ ေရႊ႕ေနၾကသူမ်ားႏွင့္ လမ္းပိတ္ေနသည္။ အိမ္သာတက္ခ်င္ေနေသာ သူ႔အဘုိ႔ အလြန္ပင္ ေဒါသထြက္ရသည္။ လမ္းပိတ္ေနသည္မုိ႔ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္သြားလုိ႔မရေသး။ ေအာင့္ထားရ လြန္းလုိ႔ မ်က္ရည္ေတြလည္ၿပီး ၾကက္သီးတဖ်န္းဖ်န္းထကာ ေဇာေခၽြးမ်ားပင္ ျပန္ေနေလ သည္။ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆုံး လမ္းပိတ္ေနေသာသူမ်ားကုိ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆုိကာ အိမ္သာဆီသုိ႔ ဇြတ္အတင္းထြက္ခဲ့ရသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က နားမလည္စြာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က အံ့ၾသစြာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရယ္ခ်င္ေနေသာမ်က္ႏွာထားႏွင့္ သူ႔ကုိၾကည့္ၾကသည္။ သူဂရုမစုိက္ႏုိင္။ သူ႕ကိစၥက အေျခအေန ေတာ္ေတာ္ဆုိးေနၿပီ။ အျမန္ဆုံးေျဖရွင္းမွ ျဖစ္ေတာ့မည္။ မဟုတ္ရင္ လက္ရွိအေျခအေနထက္ ပုိဆုိးသြားႏုိင္သည္။ အိမ္သာသုိ႔အေရာက္ ခံစားေနရေသာဒုကၡေ၀ဒနာမ်ား ကၽြတ္လြတ္ေတာ့မည္ ဟု ေမွ်ာ္လင့္ကာ အားရ၀မ္းသာႏွင့္ အိမ္သာတံခါးကုိ ဆြဲဖြင့္လုိက္ေတာ့ ဖြင့္လုိ႔မရ။ တံခါးေခါက္ ၾကည့္ေတာ့ အထဲကလူက တံခါးျပန္ေခါက္သည္။ ဒုကၡေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ေရာက္ၿပီ။ ဟုိဘက္ ထိပ္အိမ္သာဆီကုိ ျပန္သြားဘုိ႔ကလဲ မၿပီးႏုိင္၊ မစီးႏုိင္ ပစၥည္းေရႊ႕ေနေသာသူမ်ားႏွင့္ ရထားေပၚ ေရာင္းေသာ ေစ်းသည္မ်ားေၾကာင့္ လမ္းကပိတ္ေနၿမဲ။ ဗိုက္ကေတာ္ေတာ္ေအာင့္ေနၿပီ။ လက္ကုိင္ ပု၀ါေလးထုတ္ကာ ေခၽြးသုတ္ရင္း ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ အသက္ရႈသံတုိ႔ပင္ တုန္ရင္လုိ႔ ေနသည္။ ရွိသမွ်အင္အားေတြ စုစည္းၿပီး လက္သီးကုိက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ကာ အိမ္သာတက္ခ်င္စိတ္ကုိ မနည္းထိန္းထားရသည္။ အိမ္သာတံခါးကုိ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ေခါက္လုိက္ေတာ့ အထဲမွလူက ၿပီးခါနီးၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာသည္။

“ဒီလူကြာ… ဘူတာမထြက္ခင္ကတည္းကမ်ား အိမ္သာတက္ေနသလားမသိ။ စိတ္ဓာတ္ေအာက္ တမ္းက်တဲ့သူပဲ။ ေတာ္ေတာ္စည္းကမ္းမရွိတဲ့သူပဲ။ ေစ်းသည္ေတြ ကလဲ သူတုိ႔ေၾကာင့္ ခရီးသည္ေတြဒုကၡေရာက္ရတယ္။ ၀င္ေငြရတဲ့အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိရက္နဲ႔ ရထားေပၚတက္ၿပီးေတာ့ စည္းမရွိ၊ ကမ္းမရွိ ေစ်းေရာင္းရတယ္လုိ႔” စသျဖင့္ စိတ္ေဒါသကုိမထိန္းႏုိင္ကာ ႀကဳံသမွ် ဘုံဘ၀မွာ၊ ျမင္သမွ် ဘ၀င္မက် စရာေတြခ်ည္းသာ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ခဏေနေတာ့ အထဲကလူ ထြက္လာသည္။ “ၿပီးသြားပါၿပီ ခင္ဗ်ာ” ဟူေသာအၿပံဳးျဖင့္ သူ႔ကုိႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ဘ၀င္မက်ေသာမ်က္ႏွာထားႏွင့္ တစ္ခ်က္လွည့္ ၾကည့္လုိက္သည္။ တံခါးကုိအတင္းဆြဲဖြင့္ၿပီး အိမ္သာေႂကြခြက္ေပၚသုိ႔ထုိင္ခ်၊ မ်က္လုံးမွိတ္ ၿပီး တင္းထားေသာစိတ္တု႔ိကုိ ေလွ်ာ့ခ်လုိက္သည္။

“…… …..”

တစ္ခ်ိန္လုံး စိတ္တုိ၊ ေဒါသထြက္ခဲ့သမွ် အခုမွပဲေျပေပ်ာက္ေတာ့သည္။ ကိစၥအ၀၀ ၿပီးစီးသြား ၿပီျဖစ္လုိ႔ မ်က္လုံးဖြင့္ၿပီး ပါလာေသာတစ္ရႈးေလးထုတ္ကာ သန္႔စင္မည္အျပဳ သူ႔မ်က္လုံးေရွ႕တည့္တည့္ အိမ္သာတံခါးတြင္ ေရးထားေသာစာေၾကာင့္ သူအံ့အားသင့္သြားသည္။

“မိတ္ေဆြ..ဘယ္ဘက္ကုိၾကည့္လုိက္ပါ”။

စာကုိဖတ္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိပင္ ဘယ္ဘက္ကုိ လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့…

“ညာဘက္ကုိ ၾကည့္ပါ။”

ညာဘက္ကုိ ျပန္လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့

“သင့္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္ကုိ ၾကည့္လုိက္ပါအုံး” ဟုေရးထားေသာေၾကာင့္ အေနာက္ဘက္ ကုိ လွည့္ၾကည့္လုိက္သည္။ အေနာက္ဘက္တြင္လဲ

“အေပၚကုိ ေမာ့ၾကည့္လုိက္ပါ”

ဆုိေတာ့ အေပၚကုိ ေမာ့ၾကည့္မိသည္။ အေပၚတြင္ ေရးထားေသာစာက

“လာၾကပါအုံးဗ်ိဳ႕…. ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ အိမ္သာထဲမွာ အရူးႀကီးတစ္ေယာက္ ေရာက္ေနတယ္”

ဟု ဖတ္လုိက္ရေတာ့ ေဒါသတစ္ေထာင္းေထာင္းထကာ ေတာက္ တစ္ခ်က္ေခါက္လုိက္ၿပီး လက္ထဲမွာကုိင္ထားေသာတစ္ရႈးႏွင့္ အညစ္အေၾကးတုိ႔ကုိ သန္႔စင္လုိက္ေတာ့ ေဒါသစိတ္ ႏွင့္အတူ တစ္ကုိယ္လုံး တုန္ရင္ေနသျဖင့္ တစ္ရႈးစေလးၿပဲကာ သူ႔လက္တြင္ မစင္ေတြေပကုန္သည္။ မစင္ေတြေပသြားေသာလက္ကုိ ခါယမ္းလုိက္ေတာ့ သူ႔လက္ႏွင့္ အိမ္သာနံရံကုိ တုိက္မိသြားေသာေၾကာင့္ “အား..” ဟုေအာ္လုိက္ရင္း ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ နာက်င္ေနေသာလက္က သူ႔ပါးစပ္ထဲသုိ႔ ေရာက္သြားသည္။

(မွတ္ခ်က္။ ။ကုိယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္မဟုတ္ပါ။)

မိမိစိတ္ေဒါသကုိမထိန္းႏုိင္လွ်င္ အမွားမ်ားစြာကုိက်ဴးလြန္မိသည့္အျပင္ ေဒါသထြက္ေနစဥ္ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္သမွ်၊ ျပဳလုပ္သမွ် အရာအားလုံး၏ရလဒ္သည္ ဆုိးက်ဳိးမ်ားသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထုိဆုိးက်ဳိးမ်ားေၾကာင့္ သင့္ေဒါသမ်ား တစ္စထက္တစ္စ ပြါးမ်ားေနမည္ သာျဖစ္သည္။ ကုိယ့္စိတ္ကုိဆင္းရဲေအာင္ ကုိယ္ကုိတိုင္ပဲအမ်ားဆုံးလုပ္ႏုိင္သလုိ အရာရာကုိမေက်မနပ္၊ ဘ၀င္မက် ျဖစ္ေနတဲ့သူဟာ ကုိယ့္စိတ္ကို ေထာင္ခ်ထားသလုိပါပဲ။ ကုိယ့္စိတ္ေဒါသကုိထိန္းႏုိင္ရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေနမယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမယ္၊ ၾကည္လင္ေနပါ လိမ့္မယ္။ စာဖတ္သူမိတ္ေဆြအေပါင္း ဘုံဘ၀မွာ ၾကံဳသမွ်၊ ျမင္သမွ် ဘ၀င္မက်ျခင္းမွ လြတ္ကင္းၿပီး ေအးခ်မ္းေသာဘ၀ကုိပုိင္ဆုိင္ကာ စိတ္ႏွလုံးရႊင္ၿပံဳးႏုိင္ပါေစ။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

ေ၀းၾကၿပီတဲ့လားကြယ္…
အခ်စ္ဆုိတာ
လြယ္လြယ္ဖ်က္လုိ႔ရမယ့္
မွင္ခ်က္မ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ
ငါ့ႏွလုံးသားမွာ
စုတ္ခ်က္တင္ခဲ့ၿပီးမွ
ႏုတ္ထြက္သြားခ်င္ရင္လဲ
မင္းသေဘာအတုိင္းပါပဲ
အခ်စ္ဆုိတာ ခ်ည္တုိင္မွမဟုတ္တာ
မင္းအတြက္ ငါမလုိအပ္ရင္လဲ
က်န္ခဲ့ပါရေစေတာ့
မင္းေလွ်ာက္မယ့္လမ္းမွာ
ငါဟာ ဆူးတစ္ေခ်ာင္းမျဖစ္ေစရပါဘူး
ထားခဲ့လုိက္ပါကြယ္
အခ်စ္ဆုိတာ
ရင္ဘတ္နဲ႔ၾကည့္မွ ျမင္တတ္တာပါ
ႏွလုံးသာမပါဘဲ မင္းၾကည့္ခဲ့ေတာ့
ငါဟာ မင္းရဲ႕ေလွာင္အိမ္တစ္ခုေပါ့
သြားပါေတာ့ကြယ္

ငါ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးပါတယ္
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ နားမလည္ႏုိင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္
မင္းအေပၚမွာ နားလည္ေပးခဲ့ပါတယ္
အေ၀းဆုံးကုိသာသြားပါေတာ့
ငါေျပာခဲ့ဘူးပါတယ္
ျမစ္ျခား၊ ေခ်ာင္းျခား၊ ကမာၻျခားသြားတာထက္
အသဲႏွလုံးခ်င္းကြာျခားသြားမွာ
အေၾကာက္ဆုံးပါပဲ လုိ႔
ငါမလုိခ်င္ဆုံးဆုလဒ္
ငါ့အတြက္ျဖစ္ခဲ့ၿပီပဲ
ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ
ကမာၻမျခားခဲ့ပါဘူးကြယ္
ရင္ခ်င္းအပ္၊ ေက်ာခ်င္းကပ္ၿပီး
စိတ္ေတြ တျဖည္းျဖည္းေ၀းထြက္ခဲ့တာပါ
ငါ မင္းကုိအျပစ္မတင္ရက္ပါဘူး
အခ်စ္ဆုိတာ
တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္
အျပစ္ပုံခ်ဘုိ႔မွ မဟုတ္တာ
မင္းအတၱေတြရွင္သန္ေနေစဘုိ႔
ငါ့မ်က္ရည္ေတြနဲ႔
ေရေလာင္းေပါင္းသင္ေပးခဲ့ပါတယ္
ငါဟာ
မင္းျမင္ခဲ့တဲ့ ခ်ည္တုိင္ဆုိရင္လည္း
သံေယာဇဥ္ႀကိဳးကုိ
ငါျဖည္ေပးပါတယ္
ေလွာင္အိမ္တစ္ခုဆုိရင္လည္း
တံခါးဖြင့္ေပးလုိက္ပါၿပီကြယ္
အေ၀းဆုံးအရပ္ကုိသာ မင္းခရီးႏွင္ပါ
မင္းသြားမယ့္ခရီးလမ္း ေျဖာင့္ျဖဴးေအးခ်မ္းဘုိ႔
ငါဆုေတာင္းပါတယ္။ ။
“သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ပါ။”

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

ေမွာင္ရီပ်ိဳးမွ၊ အိပ္ယာထ
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္၊ မ်က္ႏွာမသစ္
ငါဟာလူမုိက္၊ သြားမတုိက္
လူညစ္ပတ္အုိး၊ ေရမခ်ိဳး
ေခါက္ဆြဲေျခာက္ေသာက္၊ ဗုိက္ကုိေမွာက္
၀ါသနာပါတာ၊ Blogger
မုိးစင္လင္းရင္၊ အိပ္ယာ၀င္
မ်က္လုံးပူစဥ္း၊ ဂြတ္ေမာနင္း။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

အညာသား ဖတ္ဖူးတဲ့ ဒႆနေလးတစ္ခုပါ။ မူရင္းစာမူရွင္ကုိမသိပါဘူး။ ကုိကို၊ မမ မ်ားရဲ႕ ဘ၀အတြက္၊ ဖတ္ရႈဆင္ျခင္၊ ေတြးျမင္ၾကံဆ၊ သုံးသပ္ၾကေလာ့ ….

ေအာက္ပါညီမွ်ျခင္းမ်ားကုိၾကည့္လွ်င္ သင္အံ့ၾသသြားလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းညီမွ်ျခင္း ရလဒ္ မ်ားသည္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ မွန္ကန္ေၾကာင္းေတြ႔ရလိမ့္မည္။

• အရည္အခ်င္းျပည့္၀ေသာေယာက်ၤား + အရည္အခ်င္းျပည့္၀ေသာမိန္းမ = အခ်စ္ဇာတ္လမ္း
• အရည္အခ်င္းျပည့္၀ေသာေယာက်ၤား + အရည္အခ်င္းနည္းေသာမိန္းမ = ကုိယ္၀န္ေဆာင္မႈ
• အရည္အခ်င္းနည္းေသာေယာက်ၤား + အရည္အခ်င္းျပည့္၀ေသာမိန္းမ = ျပႆနာ
• အရည္အခ်င္းနည္းေသာေယာက်ၤား + အရည္အခ်င္းနည္းေသာမိန္းမ = လက္ထပ္ျခင္း

• အရည္အခ်င္းျပည့္၀ေသာအလုပ္ရွင္+အရည္အခ်င္းျပည့္၀ေသာအလုပ္သမား= အက်ိဳးအျမတ္
• အရည္အခ်င္းျပည့္၀ေသာအလုပ္ရွင္ + အရည္အခ်င္းနည္းေသာအလုပ္သမား = ထုတ္လုပ္မႈ
• အရည္အခ်င္းနည္းေသာအလုပ္ရွင္+အရည္အခ်င္းျပည့္ေသာအလုပ္သမား= ရာထူးတုိးတက္မႈ
• အရည္အခ်င္းနည္းေသာအလုပ္ရွင္ + အရည္အခ်င္းနည္းေသာအလုပ္သမား = အပုိအလုပ္ခ်ိန္

• ေယာက်ၤားတစ္ဦးသည္ သူအလုိရွိေသာ (၁)က်ပ္တန္ပစၥည္းကုိ (၂)က်ပ္ေပး၍၀ယ္ပါလိမ့္မည္။
• မိန္းမတစ္ဦးသည္ သူမလုိခ်င္ေသာ(၂)က်ပ္တန္ပစၥည္းကုိ ေငြ(၁)က်ပ္သာအကုန္ခံလိမ့္မည္။
• မိန္းမတစ္ဦးသည္ ခင္ပြန္းေယာက်ၤားမရမခ်င္း သူ၏ေရွ႕ေရးအတြက္ ပူပန္ေနလိမ့္မည္။
• ေယာက်ၤားတစ္ဦးသည္ ဇနီးခင္ပြန္းမရမခ်င္း သူ၏ေရွ႕ေရးအတြက္ ပူပန္မည္မဟုတ္ေပ။
• ေအာင္ျမင္ေသာေယာက်ၤားတစ္ဦးသည္ သူ၏ဇနီးသံုးစြဲႏုိင္သည္ထက္ ေငြပုိရွာႏုိင္သူျဖစ္သည္။
• ေအာင္ျမင္ေသာမိန္းမတစ္ဦးသည္ ယင္းေယာက်ၤားမ်ဳိးကုိ ရေအာင္ရွာႏုိင္သူျဖစ္သည္။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

က်ေနာ္တုိ႔ ဂစ္တာ၀ါသနာအိုးႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာေနတုန္း ေစ်းေရာင္းတဲ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ အိပ္ေနရာကေန ထထိုင္လုိက္ၿပီးေတာ့ “အဲဒါ အစိတ္(၂၅က်ပ္)..အဲဒါအစိတ္” လုိ႔ ေျပာတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ သူ႔ကုိ ေၾကာင္အမ္းအမ္းနဲ႔ ၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ သူက သူ႔ကြန္ ပ်ဴတာကုိၾကည့္ၿပီးေတာ့ “ငါ့ကြန္ပ်ဴတာ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ” လုိ႔ေမးျပန္ေရာ။ က်ေနာ္က သူ႔ကုိ “သယ္ရင္း မင္း ေယာင္ေနတာလား” လုိ႔ေမးေတာ့ သူက “မဟုတ္ဘူး ငါေယာင္ေနတာမဟုတ္ဘူး” လုိ႔ ျပန္ေျဖေသးတယ္ဗ်။ ၿပီးေတာ့ “ဟင္.. ဟမ္.. အင္း အင္း” ဆုိၿပီးေတာ့ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြား တယ္။ မနက္မုိးလင္းေတာ့ သူ႔ကုိျပန္ေမးေတာ့ သူ ဘာဆုိဘာမွမသိေတာ့ဘူး။ သူ မေယာင္တတ္ ပါဘူး လုိ႔ေတာင္ ဇြတ္အတင္း ျငင္းလုိက္ေသးသဗ်။

ေနာက္တစ္ေယာက္ ေယာင္တာၾကေတာ့ တစ္မ်ဳိးဗ်။ အိပ္ေနရင္းနဲ႔ “ေဟ့ေကာင္ ထမင္းခ်က္ထား ေသးလား” လုိ႔ က်ေနာ့္ကုိေမးတယ္။ က်ေနာ္ကလဲ သူေယာင္ေနတာကုိ မသိပဲ ..“အင္း..” လုိ႔ေျဖ လုိက္တယ္။ “မင္း ထမင္းမစားရေသးဘူးလား” လုိ႔ က်ေနာ္သူ႔ကုိ ျပန္ေမးလုိက္ေတာ့ သူက “အင္း” တဲ့။ “ထမင္းခ်က္တာက ခဏပါ.. ဟင္းကေတာ့ ၾကက္ဥပဲ ေၾကာ္ရမွာပဲ” လုိ႔ က်ေနာ္ေျပာ ေတာ့ သူဘာမွ ထပ္မေျပာေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့မွ သူေယာင္ေနတယ္ဆုိတာ က်ေနာ္သိလုိက္တာ။

(၁၀)တန္းေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက က်ေနာ္ အိပ္ေနရင္းနဲ႔ ႂကြက္ေၾကာတက္တာေတာ့ ျဖစ္ဘူး တယ္။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ေျပာမွသိရတာပါ။ ကုိရြာသားေလးေျပာသလုိပဲ အိပ္ရင္းနဲ႔ ေယာင္ေနတဲ့သူရဲ႕ေျခမ ကိုကုိင္ၿပီးေတာ့ ေမးရင္ ေမးသမွ်ကုိ ျပန္ေျဖတာတုိ႔၊ အိပ္ေနရာက ထၿပီး လမ္းေလွ်ာက္တာတုိ႔ေတာ့ ၾကားဘူးတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ လက္ေတြ႕မႀကံဳဘူးပါဘူး။

ကုိရြာသားေလးရဲ႕ “အိပ္စက္ျခင္းႏွင့္ဆုိင္ေသာ” ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ပက္သက္၍ က်ေနာ္ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ သမွ်ကုိ ျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...

တစ္ခါက အလြန္အႂကြားသန္တဲ့ ရြာသားႏွစ္ေယာက္ လမ္းခုလတ္မွာ ဆုံၾကေလေတာ့ ကုိယ့္ရြာကထြက္တဲ့ သီးႏွံေတြအေၾကာင္းကုိ ကုိယ္စီႂကြားၾကတာေပ့ါ။ ရြာသားႏွစ္ေယာက္ အၿပိဳင္အဆိုင္စကားႏုိင္လုကာ ႂကြားၾကရင္းနဲ႔ အဆုံးသတ္သြားပုံကေတာ့…
ပထမရြာသားက

“ငါတုိ႔ရြာကထြက္တဲ့ ေဂၚဖီထုပ္ေတြ ႀကီးလုိက္ပုံမ်ားကြာ ေဂၚဖီတစ္လုံးဆုိရင္ ဆာလာအိတ္တစ္လုံးပဲ” လုိ႔ ခပ္ရင့္ရင့္ ႂကြားၿပီးေျပာလုိက္တယ္။

ဒုတိယရြာသား ႂကြားလုိက္ပုံက

“ဟာကြာ.. မင္းတုိ႔ ေဂၚဖီထုပ္က ဘာရွိေသးလုိ႔လဲကြ။ ငါတုိ႔ရြာကထြက္တဲ့ ငရုတ္သီးႀကီးးေတြမ်ားကြာ မင္း ျမင္ေစခ်င္တယ္၊ ငရုတ္သီးႀကီးတစ္ေတာင့္ကုိ (၁၀)ဘီးကားေပၚတင္လုိက္ရင္ ကားနဲ႔မဆန္႔တဲ့အျပင္ ကားေနာက္မွာ ငရုတ္သီးအညွာႀကီးေတာင္ ထြက္ေနေသးတာ” ဟူေလသတည္း။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္...

ျပန္ေခါက္ထားရန္...