၂၀၀၆ခုႏွစ္ သၾက္န္တုန္းက အေဖ့စကားေတြကုိ သား ျပန္ၾကားေယာင္ေနမိတယ္အေဖ။
“သားႀကီးရယ္..အေဖတုိ႔မိသားစု အခုလုိျပန္ဆုံတဲ့အခ်ိန္ ခဏေလးမွာ ဘယ္ကုိမွမသြား ပါနဲ႔လားကြယ္..” တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူကုိ ကတိေတြအထပ္ထပ္ေပးခဲ့တယ္ အေဖ။ သၾက္န္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူရွိတဲ့ၿမိဳ႕ ကုိ ေရသြားကစားမယ္ လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ဆုံးရႈံးရေတာ့မယ္ဆုိ တဲ့ အသိနဲ႔အတူ ၀မ္းနည္းမိတာေတာ့ အမွန္ပဲအေဖ။ သားကုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ေျပာေနတဲ့ အေဖ့မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ ၿပီး အေဖ့ဆႏၵေတြကုိ သားျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ပါတယ္ အေဖရယ္။ အဲဒီႏွစ္သၾက္န္ကလဲ သား တုိ႔မိသားစုအတြက္ ခဲယဥ္းလွတဲ့ျပန္ဆုံမႈေလးပါပဲ အေဖ။ ခ်စ္သူနဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္ရမယ့္ ေန႔ေလး ေတြအစား အေဖ့အတြက္၊ သားမိသားစုအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေန႔ေလးေတြအျဖစ္ သားေပး ဆပ္ခဲ့ပါတယ္အေဖ။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူနဲ႔ ျပန္ဆုံတဲ့ေန႔မွာ ကတိပ်က္ခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ခြင့္ လႊတ္ဘုိ႔ ေတာင္းပန္ေတာ့ ခ်စ္သူက စိတ္မဆုိးတဲ့အျပင္ မိဘစကားကုိနားေထာင္တဲ့သား အျဖစ္ ခ်ီးက်ဴးစကားေတာင္ ဆုိခဲ့ပါေသးတယ္ အေဖ။ ျပန္စဥ္းစားမိတုိင္း အေဖ့ကုိ ေက်းဇူး တင္မဆုံး ျဖစ္ရပါတယ္အေဖ။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူရဲ႕ ခ်ီးက်ဴးမႈေတြအတြက္ မဟုတ္ပါဘူး အေဖ။ ညီေလး၊ ညီမေလးေတြအတြက္ တာ၀န္ေက်တဲ့ အစ္ကုိႀကီးတစ္ ေယာက္အျဖစ္ ရပ္တည္ေပးႏုိင္ခဲ့လုိ႔ပါ။
This entry was posted
on Sunday, April 13, 2008
and is filed under
အမွတ္တရမ်ား
.
You can leave a response
and follow any responses to this entry through the
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.
1 ေယာက္ရဲ႕အျမင္