ဘာကိုမွငါမလိုပါဘူးကြယ္
ကဗ်ာရယ္ မင္းရယ္
ငါ႔တဘ၀စာရွိမယ္ဆိုရင္ေပါ႔
ငါဟာကဗ်ာတပုဒ္ျဖစ္တယ္
ခ်စ္သူရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကလြဲရင္
ဘယ္အနမ္းကိုမွ ငါမလြမ္းဘူး
ခ်စ္သူေရ
ငါဆိုတဲ႔ငါက
နင္႔ႏႈတ္ခမ္းထက္မွာမွ
ရာရာစစ
ေႂကြခခ်င္တဲ႔ႏွင္းေလ
နင့္ရဲ႕ေခါင္းတခ်က္အရမ္းမွာ
ပရမ္းပတာဘ၀ပ်က္သြားမဲ့ငါေပါ့
`နင့္ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္´
ဒီတစ္ေခတ္လံုးမွာ
ဘုရားေဟာတာကလြဲရင္
အဲဒီစကားတခြန္းပဲငါယံုခဲ့ပါတယ္
နင္ေျပာခဲ႔တဲ႔အဲဒီစကားနဲ႔ပဲ
အရာရာကိုရင္ဆိုင္ရဲခဲ႔ပါတယ္
ခုေတာ႔လဲ
အခ်စ္ဆိုတာ
ခ်စ္ေနခြင့္ရျခင္းလို႔ ဘာသာျပန္ရင္း
နင္နဲ႔ေ၀းတဲ့ဘ၀မွာ
ငါေနသားတက်ျဖစ္ေနပါၿပီ...။ ။
ကဗ်ာရယ္ မင္းရယ္
ငါ႔တဘ၀စာရွိမယ္ဆိုရင္ေပါ႔
ငါဟာကဗ်ာတပုဒ္ျဖစ္တယ္
ခ်စ္သူရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကလြဲရင္
ဘယ္အနမ္းကိုမွ ငါမလြမ္းဘူး
ခ်စ္သူေရ
ငါဆိုတဲ႔ငါက
နင္႔ႏႈတ္ခမ္းထက္မွာမွ
ရာရာစစ
ေႂကြခခ်င္တဲ႔ႏွင္းေလ
နင့္ရဲ႕ေခါင္းတခ်က္အရမ္းမွာ
ပရမ္းပတာဘ၀ပ်က္သြားမဲ့ငါေပါ့
`နင့္ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္´
ဒီတစ္ေခတ္လံုးမွာ
ဘုရားေဟာတာကလြဲရင္
အဲဒီစကားတခြန္းပဲငါယံုခဲ့ပါတယ္
နင္ေျပာခဲ႔တဲ႔အဲဒီစကားနဲ႔ပဲ
အရာရာကိုရင္ဆိုင္ရဲခဲ႔ပါတယ္
ခုေတာ႔လဲ
အခ်စ္ဆိုတာ
ခ်စ္ေနခြင့္ရျခင္းလို႔ ဘာသာျပန္ရင္း
နင္နဲ႔ေ၀းတဲ့ဘ၀မွာ
ငါေနသားတက်ျဖစ္ေနပါၿပီ...။ ။
This entry was posted
on Monday, October 20, 2008
and is filed under
ကဗ်ာ
.
You can leave a response
and follow any responses to this entry through the
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.
12 ေယာက္ရဲ႕အျမင္